Ioba 19
1 A LAILA olelo mai o Ioba, i mai la,
Da tok Job til orde og sa:
2 Pehea la ka loihi e hoeha mai ai oukou i kuu uhane, A e haihai mai ia'u ma na olelo?
Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?
3 Eia ka umi o ka oukou olelo ino mai ia'u; Aole oukou i hilahila, ke hookulikuli oukou ia'u;
Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.
4 Ina he oiaio, he lalau ko'u, Ke waiho nei me au kuu lalau ana.
Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.
5 Ina he oiaio, e hookiekie oukou e ku e ia'u, A e ao mai ia'u i kuu hoinoia:
Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?
6 E ike oukou ano, ua hookahuli mai ke Akua ia'u, A ua hoopuni mai ia'u i kana upena.
Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!
7 Aia hoi, ke kahea aku nei au no ka hana ino ia, aole au i hooloheia mai; Ke hea nui aku nei an, aohe hooponopono.
Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.
8 Ua alalai mai ia i ko'u ala, aole au e hiki ke hele aku, A ua kau no ia i ka pouli ma kuu mau alanui.
Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.
9 Ua hao mai ia ia'u i kuu nani, Ua lawe hoi i ka leialii mai kuu poo aku.
Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.
10 Ua luku mai ia ia'u a puni, a ua pau hoi au; A ua uhuki ae ia i kuu manaolana, me he laau la,
Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.
11 Ua hoaa no ia i kona inaina ia'u, A ua manao no ia'u me kona poe enemi.
Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.
12 Hoakoakoaia kona poe koa, A hoouka ae lakou i ko lakou kuamoo ia'u, A hoomoana lakou a puni ko'u halelewa.
Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.
13 Ua hoomamao aku ia i ko'u mau hoahanau mai o'u aku la, A o ko'u mau hoalauna, ua hoomaka e lakou ia'u.
Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.
14 Ua haalele kuu mau hoa pili ia'u, A o kuu poe makamaka, ua hoopoina lakou ia'u.
Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.
15 O ka poe e noho ana ma kuu hale, a me na kauwawahine a'u, manao mai lakou ia'u he malihini: He kanaka e no wau i ko lakou mau maka.
Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.
16 Kahea aku au i ka'u kauwa, aole ia e o mai; Nonoi aku au ia ia me kuu waha.
Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.
17 Ua ano e kuu hanu i ka'u wahine, A me kuu uwe ana i na keiki o kuu kino.
Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.
18 O na keiki liilii, hoowahawaha lakou ia'u; Ku no wau iluna, a olelo ku e mai lakou ia'u.
Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.
19 O na hoa kuka o'u a pau, ua hoopailua lakou ia'u; A o ka poe a'u i aloha i, ua huli lakou e ku e ia'u.
Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.
20 Ke pili nei kuu iwi i ko'u ili a me ko'u io, A ua pakele au me ka ili o ko'u mau niho.
Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.
21 E aloha mai ia'u, e aloha mai ia'u, e oukou ko'u poe makamaka; No ka mea, ua hahau mai ka lima o ke Akua ia'u!
Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.
22 No ko aha la oukou e hahai mai ai ia'u, me he Akua la, Aole hoi oukou i maona i kuu io?
Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?
23 Ina paha ano e kakauia ka'u mau olelo! Ina e palapalaia lakou iloko o ka buke!
Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,
24 Me ka peni hao a me ke kepau, E kahakaha mau ia lakou iloko o ka pohaku!
ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!
25 No ka mea, ua ike au e ola ana kuu Mea hoola, A i ka wa mahope e ku no ia maluna o ka honua.
Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.
26 A mahope o kuu ili, e hoopau na ilo i keia kino, Aka, ma kuu io e ike aku au i ke Akua.
Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,
27 Oia ka'u e ike aku no'u iho, A e ike ko'u mau maka, aole ko hai; Ua kaniuhu kuu naau iloko o'u.
han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.
28 Aka, e olelo oukou, No ke aha kakou e hoomaau ia ia, No ka mea, ua loaa ko kumu o ka mea iloko o'u?
Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -
29 E makau oukou i ka pahikaua; No ka mea, o ka huhu, oia ka hewa no ka pahikaua, I ike oukou, he hoopai ana no.
så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.
