< Ioba 18 >
1 A LAILA olelo aku o Biledada, no Suha, i mai la,
Entonces Bildad, el suhita, tomó la palabra y dijo:
2 Ahea la e hoopau oe i na huaolelo? E noonoo, a mahope iho e olelo aku makou.
“¿Hasta cuándo seguirás hablando, buscando las palabras adecuadas que decir? ¡Habla con sentido común si quieres que te respondamos!
3 No ke aha la e mauaoia makou, e like me ua holoholona, A ua haumia imua o kou mau maka?
¿Crees que somos animales tontos? ¿Te parecemos estúpidos?
4 Haehae no oia ia ia iho ma kona huhu: E haaleleia anei ka honua nou? A e hooneeia aku anei ka pohaku mai kona wahi aku?
Te destrozas con tu ira. ¿Crees que la tierra tiene que ser abandonada, o que las montañas deben moverse sólo por ti?
5 O ka malamalama o ka poe hewa e pio ana no ia, Aole hoi e hoomalamalama mai ka lapalapa o kona ahi.
“Es cierto que la vida de los malvados terminará como una lámpara que se apaga: su llama no brillará más.
6 O ka malamalama he pouli ia iloko o kona halelewa, A o kona kukui me ia, e pio no ia.
La luz de su casa se apaga, la lámpara que cuelga arriba se apaga.
7 E hoopilikiaia kona hele ikaika, A e hookulaina kona noonoo ana ia ia.
En lugar de dar pasos firmes, tropiezan, y sus propios planes los hacen caer.
8 No ka mea, ua hooheiia oia i ka upena ma kona wawae, A e hele ana no ia maluna o ka pahele.
Sus propios pies los hacen tropezar y quedan atrapados en una red; mientras caminan caen en un pozo.
9 E hoopaa ke kipuka ia ia ma ke kuekuewawae, E hanapaa hoi ke pahele ia ia.
Una trampa los agarra por el talón; un lazo los rodea.
10 Ua hunaia ma ka lepo ke pahele nona, A me ka upiki nona ma ke ala.
Un lazo se esconde en el suelo para ellos; una cuerda se extiende a través del camino para hacerlos tropezar.
11 Ua hooweliweli na mea makau ia ia a puni, A e alualu ia ia ma kona wawae.
El terror asusta a los malvados, los persigue por todas partes, les muerde los talones.
12 E nawaliwali kona ikaika no ka pololi, A e makaukau ka make ma kona aoao.
El hambre les quita las fuerzas; el desastre los espera cuando caen.
13 E ai no ia i na apana o kona ili, O ka hanau mua o ka make, e hoopau no ia i kona mau lala.
La enfermedad devora su piel; la enfermedad mortal consume sus miembros.
14 E kailiia kona mea i paa ai, mai kona halelewa aku, A e lawe aku no ia ia ia i ke alii weliweli.
Son arrancados de los hogares en los que confiaban y llevados al rey de los terrores.
15 E noho no ia mea iloko o kona halelewa, no ka mea, aohe nona ia; E luluia ka luaipele maluna o kona hale.
La gente que no conoce vivirá en sus casas; el azufre se esparcirá donde solían vivir.
16 Malalo e maloo kona mau aa, A maluna e okiia'ku kona lala.
Se marchitan, las raíces abajo y las ramas arriba;
17 E nalowale kona hoomanaoia mai ka honua aku, Aole inoa nona ma ke alanui.
el recuerdo de ellos se desvanece de la tierra; nadie recuerda ya sus nombres.
18 E hookuke aku lakou ia ia mai ka malamalama a i ka pouli, A e alualu ia ia mai ka honua aku.
Son arrojados de la luz a las tinieblas, expulsados del mundo.
19 Aohe ana keiki, aohe hoi mamo mawaena o kona poe kanaka, Aole hoi he mea i koe iloko o kona mau hale.
No tienen hijos ni descendientes en su pueblo, ni supervivientes donde solían vivir.
20 O na hanauna mahope e kahaha lakou no kona manawa, A loaa i na kupuna ka makau.
La gente de occidente está horrorizada por lo que les sucede. La gente del oriente está conmocionada.
21 He oiaio, oia na wahi noho o ka poe hewa, A oia kahi o ka mea ike ole i ke Akua.
Esto es lo que ocurre con las casas de los malvados, con los lugares de los que rechazan a Dios”.