Ioba 18
1 A LAILA olelo aku o Biledada, no Suha, i mai la,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Ahea la e hoopau oe i na huaolelo? E noonoo, a mahope iho e olelo aku makou.
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 No ke aha la e mauaoia makou, e like me ua holoholona, A ua haumia imua o kou mau maka?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Haehae no oia ia ia iho ma kona huhu: E haaleleia anei ka honua nou? A e hooneeia aku anei ka pohaku mai kona wahi aku?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 O ka malamalama o ka poe hewa e pio ana no ia, Aole hoi e hoomalamalama mai ka lapalapa o kona ahi.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 O ka malamalama he pouli ia iloko o kona halelewa, A o kona kukui me ia, e pio no ia.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 E hoopilikiaia kona hele ikaika, A e hookulaina kona noonoo ana ia ia.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 No ka mea, ua hooheiia oia i ka upena ma kona wawae, A e hele ana no ia maluna o ka pahele.
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 E hoopaa ke kipuka ia ia ma ke kuekuewawae, E hanapaa hoi ke pahele ia ia.
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 Ua hunaia ma ka lepo ke pahele nona, A me ka upiki nona ma ke ala.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Ua hooweliweli na mea makau ia ia a puni, A e alualu ia ia ma kona wawae.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 E nawaliwali kona ikaika no ka pololi, A e makaukau ka make ma kona aoao.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 E ai no ia i na apana o kona ili, O ka hanau mua o ka make, e hoopau no ia i kona mau lala.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 E kailiia kona mea i paa ai, mai kona halelewa aku, A e lawe aku no ia ia ia i ke alii weliweli.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 E noho no ia mea iloko o kona halelewa, no ka mea, aohe nona ia; E luluia ka luaipele maluna o kona hale.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Malalo e maloo kona mau aa, A maluna e okiia'ku kona lala.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 E nalowale kona hoomanaoia mai ka honua aku, Aole inoa nona ma ke alanui.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 E hookuke aku lakou ia ia mai ka malamalama a i ka pouli, A e alualu ia ia mai ka honua aku.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Aohe ana keiki, aohe hoi mamo mawaena o kona poe kanaka, Aole hoi he mea i koe iloko o kona mau hale.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 O na hanauna mahope e kahaha lakou no kona manawa, A loaa i na kupuna ka makau.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 He oiaio, oia na wahi noho o ka poe hewa, A oia kahi o ka mea ike ole i ke Akua.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
