Ioba 15

1 A LAILA olelo aku o Elipaza, no Temana, i mai la,

Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:

2 E hai aku anei ka mea naauao i ka manao makani? A e hoopiha i kona opu i ka makani hikina?

«Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?

3 E ao aku anei ia me ka olelo pono ole? A me na olelo kokua ole mai?

Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?

4 Aka, ua hoole oe i ka makau, A ua hooemi iho oe i ka pule imua o ke Akua,

Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.

5 No ka mea, ke ao nei kou waha i kou hewa, A ke koho nei oe i ke alelo o ka poe maalea.

For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.

6 Ke hoohewa nei kou waha ia oe, aole owau; A ke hoike nei kou lehelehe ia oe.

Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.

7 O oe anei ke kanaka makamua i hanau ai? Ua hanauia anei oe mamua o na puu?

Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?

8 Ua lohe anei oe ma ka ahaolelo a ke Akua? A ke hoopaa nei anei oe i ka naauao ia oe iho?

Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?

9 Heaha kau e ike nei, a ike ole makou ia? Heaha ka mea maopopo ia oe, aole hoi maloko o makou ia?

Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?

10 Me makou ke poohina a me ka mea kahiko, Ua oi aku ko lakou mau la mamua o ko kou makuakane.

Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.

11 He mea uuku anei ia oe na hooluolu o ke Akua? He mea huna anei kekahi ia oe?

Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?

12 No ke aha la e lawe aku nei kou naau ia oe? A i ke aha hoi kou mau maka e imoimo mai nei,

Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?

13 I hoohuli ae ai oe i kou naau e ku e i ke Akua, A e hoopuka ae ia mau huaolelo mai kou waha mai?

For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.

14 Heaha ke kanaka, i maemae ai oia? A o ka mea i hanauia e ka wahine, i pono ai oia?

Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?

15 Aia hoi, aole ia e hilinai i kona poe hemolele; Aole hoi i maemae na lani i kona mau maka.

På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,

16 He oiaio hoi, ua hoopailuaia, a ua haumia hoi ke kanaka, Ka mea e inu ana i ka hewa me he wai la?

langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.

17 E hai aku au ia oe, o hoolohe mai ia'u; A o ka mea a'u i ike ai, oia ka'u e hoike aku ana;

Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,

18 Ka mea a ka poe naauao i hai mai, Aole hoi i huna, mai ko lakou poe makua mai:

det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,

19 No lakou wale no i haawiia ka honua, Aole i hele ka malihini iwaena o lakou.

dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.

20 I na la a pau, ua ehaeha ke kanaka hewa, A o ka huina o na makahiki, ua hunaia i ka mea hookaumaha.

Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.

21 He leo hooweliweli maloko o kona pepeiao; Iloko ia o ka pomaikai, A e hele mai ka mea luku maluna ona.

I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.

22 Aole ona manao e hoi hou mai, mailoko mai o ka pouli, A ua kakali oia i ka pahikaua.

Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.

23 E auwana no ia i ka imi ai, Auhea ia? A ke ike nei no ia, ua makaukau ka la o ka pouli, ua kokoke.

Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.

24 E hoomakau ke kaumaha, a me ka popilikia ia ia; E lanakila laua maluna ona, me he alii la i makaukau no ke kaua.

Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.

25 No ka mea, ua o ku e aku ia i kona lima i ke Akua, Ua hookiekie aku ia ia iho i ka Mea mana.

For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,

26 Wahi aku no ia maluna ona me ka a-i aa, Me ka manoa o na niho o kaua palekaua:

han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;

27 No ka mea, ua hoouhi oia i kona maka me ka momona, A kau no ia i ka momona maluna o na puupaa.

han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.

28 A noho iho no ia i na kulanakauhale neoneo, Iloko o na hale, aohe mea noho ilaila, Na mea i makaukau e lilo i mau puu.

Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.

29 Aole e hoolakoia oia, Aole hoi e mau kana waiwai, Aole hoi e hoopalahalaha i ka lakou loaa ma ka honua,

Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.

30 Aole ia e pakele mailoko mai o ka pouli; E hoomaloo ka lapalapa i kona mau lala, A e laweia'ku oia ma ka ha o kona waha.

Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.

31 O ka mea i puni, mai hilinai oia i ka mea lapuwale: No ka mea, e lilo ka lapuwale i uku nona.

Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.

32 Mamua o kona manawa, e okiia'ku ia, Aole e uliuli kona lala.

Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.

33 E like me ke kumu waina, e hoohelelei ia i kona huawaina pala ole, A e like me ka laau oliva, e hoohaule ia i kona pua.

Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.

34 No ka mea, e hua ole ka ohana a ka aia, A e hoopau ke ahi i na halelewa a ke kipe.

Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.

35 Hapai lakou, he kolohe, a hanau mai, he hewa; A noonoo ko lakou opu i ka wahahee.

Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»