Ioba 11

1 A LAILA olelo aku la o Zopara ka Naamata, i aku la,

Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:

2 Aole anei e pono ke pane aku i na huaolelo he nui la? E hoaponoia anei ke kanaka lehelehe wale?

«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?

3 E paa anei ka waha o kanaka i kou kaena wale ana? A hoomaewaewa mai oe, aole anei he mea nana oe e hoohilahila aku?

Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?

4 A ua olelo mai oe, he maemae kuu olelo, A ua hala ole au i kou mau maka.

Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»

5 Ina paha e olelo mai ke Akua, A e wehe ae i kona lehelehe ia oe;

Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,

6 A e hoike mai oia ia oe i na mea huna o ka naauao, Ua papalua ka maiau! Alaila e ike auanei oe, E hoopoina mai no ke Akua i na hewa ou.

og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.

7 E loaa anei ia oe ka ke Akua mau mea hohonu? E loaa pololei loa anei ia oe ka Mea mana?

Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?

8 Ua kiekie ia e like me ka lani; heaha kau e hana ai? Ua oi kona hohonu i ko ka po; heaha kau e ike ai? (Sheol h7585)

Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)

9 Ua oi kona loa mamua o ko ka honua, A o ka laula imua o ko ke kai.

Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.

10 Ina e hopu mai ia, a hoopaa iho, a hookolokolo, Alaila owai la ka mea e keakea ia ia?

Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?

11 No ka mea, ua ike no ia i ka poe hewa, Ua nana mai hoi ia i ka hala; Aole anei ia e ike mai?

Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.

12 E ake ke kanaka naaupo i akamai, O ke kanaka i hanau nae me he keiki la a ka hoki hihiu.

Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.

13 Ina e hoomakaukau oe i kou naau, A e kikoo aku i kou mau lima io na la;

Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida

14 Ina he hewa iloko o kou lima, e hoolei loa aku ia; A mai ae e noho ka hewa ma kou mau halelewa.

og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,

15 Alaila e hoala ae oe i kou maka me ke kina ole; A e ku paa no oe, aole hoi e makau:

då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;

16 No ka mea, e hoopoina no oe i ka ehaeha, A e hoomanao ia mea, e like me ka wai i kahe aku:

då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.

17 A e kupaa kou ola loa ana, e like me ke awakea; Ano ua pouli oe, alaila e like no oe me ke kakahiaka.

Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;

18 A e maluhia oe, no ka mea, he mea no e laua ai ka manao; Ano ua poho ka manao, aka, alaila, e noho maluhia oe.

då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.

19 A e moe iho oe ilalo, aohe mea nana oe e hoomakau mai; A nui na mea e hoalohaloha imua ou.

Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.

20 Aka, e pio na maka o ka poe hewa, A ua nele lakou i ka puuhonua, A o ko lakou manaolana, o ke kuu ana no ia o ka uhane.

Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»