Iakobo 4
1 NOHEA mai la na kaua a me na hakaka ana iwaena o oukou? Aole anei no na kuko o oukou e kaua ana iloko o ko oukou mau lala?
Kva kjem all ufred og strid av millom dykk? Er det ikkje av dykkar lyster, som strider i lemerne dykkar?
2 Ua kuko hoi oukou, aole i loaa; ua huahuwa ae la oukou me ka pepehi aku, aole e hiki ia oukou ke loaa mai; ua hakaka oukou me ke kaua aku, aole nae i loaa, no ko oukou noi ole aku:
De lystar og hev ikkje; de slær i hel og ovundast og kann ikkje få; de ligg i strid og ufred. De hev ikkje, av di de ikkje bed;
3 Ke noi nei oukou, me ka loaa ole, no ka mea, ua noi pono ole oukou, i pau ai ia mea ma ko oukou mau kuko.
de bed og fær ikkje, av di de bed ille, um slikt som de kann øyda upp i dykkar lyster.
4 E na kane moe kolohe a me na wahine moe kolohe, aole anei oukou i ike, o ka hoolauna ana me ko ke ao nei, he ku e aku ia i ke Akua? O ka mea e makemake e hoolauna pu me ko ke ao nei, ua lilo ia i enemi no ke Akua.
De utrugne! veit de ikkje at venskap med verdi er fiendskap imot Gud? Den som då vil vera ven med verdi, han vert Guds fiende.
5 Ke manao nei anei oukou ua olelo wale mai ka palapala, Ua kuko no ka uhane e noho ana iloko o kakou me ka huahuwa?
Eller trur de at skrifti talar fåfengt? Med brennhug trår han etter Anden som han hev late bu i oss. Men di større er den nåde som han gjev.
6 Haawi mai la ia i ka lokomaikai mahuahua ae; no ia hoi, i mai la ia, Ku e aku la ke Akua i ka poe haaheo, a haawi mai la hoi i ka lokomaikai i ka poe hoohaahaa.
Difor heiter det: «Gud stend dei stolte imot, men dei audmjuke gjev han nåde.»
7 Nolaila, e hoolohe oukou i ke Akua; e pale aku hoi i ka diabolo, alaila e holo aku ia mai o oukou aku.
Ver difor Gud undergjevne! Men statt djevelen imot, so skal han fly frå dykk!
8 E hookokoke aku oukou i ke Akua, a e hookokoke mai kela ia oukou. E ka poe hewa, e hoomaemae i ko oukou mau lima, e huikala hoi i ko oukou mau naau, e ka poe naau lolelua.
Haldt dykk nær til Gud, so skal han halda seg nær til dykk! Reinsa henderne, de syndarar, og gjer hjarto reine, de tvihuga!
9 E ehaeha oukou, e u aku hoi me ka uwe; e hoolilo i ko oukou akaaka i uwe ana, a me ko oukou olioli i kaumaha.
Kjenn dykkar naud og syrg og gråt! Lat låtten dykkar vendast til sorg, og gleda til trege.
10 E hoohaahaa oukou ia oukou iho imua o ka Haku, a nana oukou e hookiekie ae.
Audmyk dykk for Herren, so skal han upphøgja dykk!
11 E na hoahanau, mai olelo ino oukou i kekahi i kekahi. O ka mea e olelo ino aku no kona hoahanau, me ka hoohewa aku i kona hoahanau, oia ka i olelo ino aku no ke kanawai me ka hoohewa hoi i ke kanawai; ina oe i hoohewa aku i ke kanawai, aole loa oe i malama aku i ke kanawai, aka, ua lilo oe i mea kau kanawai.
Baktala ikkje kvarandre, brør! Den som baktalar ein bror eller dømer bror sin, han baktalar lovi og dømer lovi; men dømer du lovi, so er du ikkje ein som gjer etter lovi, men hennar domar.
12 Hookahi no mea nana i haawi i ke kanawai, e hiki no ia ia ke hoola a me ka luku aku hoi. Owai la hoi oe e hoohewa aku nei ia hai?
Ein er lovgjevaren og domaren, han som er megtig til å frelsa og til å tyna. Men du, kven er du som dømer din næste?
13 E hele oukou, e ka poe e olelo ana, E hele makou i keia la paha, apopo paha i kahi kulanakauhale, a malaila makou e noho ai i hookahi makahiki, a e kuai aku, kuai mai, a e loaa ka waiwai;
Og no, de som segjer: «I dag eller i morgon vil me fara til den byen og vera der eit år og handla og hava vinning, »
14 Oiai aole oukou i ike i ka ka la apopo. No ka mea, heaha ko oukou ola? Kainoa he wahi mahu no ia, i pua iki ae, alaila nalo ae la.
de som ikkje veit kva som skal henda i morgon! For kva er livet dykkar? De er ein eim som ei liti stund er synleg og so kverv burt.
15 Eia ko oukou pono e olelo ae, Ina e makemake mai ka Haku, alaila o ola makou, a e hana i kela mea, i keia mea.
I staden for at de skulde segja: «Um Herren vil, so kjem me til å liva, og so skal me gjera det eller det!»
16 Ano la, ua lealea oukou i ko oukou kaena ana; a o ia lealea a pau ua hewa ia.
Men no rosar de dykk sjølve i dykkar storlæte. All slik ros er vond.
17 Nolaila, o ka mea i ike i ka hana pono, aole nae i hana, he hewa no ia nona.
Den som då veit å gjera godt, men ikkje gjer det, han hev synd for det.
