Iakobo 1
1 NA lakobo, he kauwa na ke Akua, a me ka Haku o Iesu Kristo, i ka poe ohana he umi a me kumamalua i hoopuehuia, Aloha oukou.
Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, [przesyła] pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.
2 E na hoahanau o'u, e manao oukou, he mea olioli wale no, ke loohia oukou e kela mea keia mea e hoao mai ai;
Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;
3 Ua ike no hoi oukou, o ka hoao ana mai i ko oukou manaoio, oia ka mea e mahuahua'i ke ahonui.
Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.
4 E hoomau oukou ma ka mea ku pono i ke ahonui, i lako oukou, a i hemolele hoi, aole wahi hemahema iki.
Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.
5 Ina i nele kekahi o oukou i ke akamai, e noi aku oia i ke Akua i ka mea i haawi lokomaikai mai no na mea a pau me ka hoino ole mai, a e haawiia mai no ia nona.
A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
6 Aka, e noi aku oia me ka manaoio, aole me ke kanalua; no ka mea, o ka mea e kanalua ana, ua like no ia me ka ale o ke kai i puhiia e ka makani a kupikipikio.
Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej [tu i tam].
7 Mai manao ia kanaka, e loaa mai ia ia kekahi mea na ka Haku mai.
Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.
8 O ke kanaka i lolelua ka naau, ua lauwili oia i kona mau aoao a pau.
Człowiek umysłu dwoistego [jest] niestały we wszystkich swoich drogach.
9 O ka hoahanau haahaa, e hauoli ia i kona hookiekieia.
Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;
10 A o ka mea waiwai hoi, i kona hoohaahaaia; no ka mea, e like me ka pua o ka nahelehele e mae wale ana ia.
A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.
11 No ka mea, i ke kau ana mai o ka la me ka wela nui, aole emo a hoomaloo iho la no ia i ka nahelehele, a haule iho la kona pua, a pau ae la ka nani o kona ano: pela no e mae ai ka mea waiwai i kona aoao iho.
[Jak] bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.
12 Pomaikai wale ke kanaka, ke ku paa ia i ka hoowalewaleia mai; no ka mea, a pau kona hoaoia mai, e loaa auanei ia ia ka lei o ke ola i oleloia mai ai e ka Haku no ka poe e aloha aku ana ia ia.
Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
13 A o ka mea i hoowalewaleia mai, mai olelo ae ia, ua hoowalewaleia mai au e ke Akua; no ka mea, aole i hoowalewaleia ke Akua e ka hewa, aole loa hoi oia i hoowalewale mai i kekahi.
Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.
14 Aka, ua hoowalewaleia kela mea keia mea ma kona kuko iho no, i ke alakaiia'ku a puni ia.
Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.
15 Aia hapai ke kuko, alaila, hanau mai ka hewa; a oo ka hewa, alaila, hoopukaia mai ka make.
Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.
16 Mai kuhihewa, e o'u poe hoahanau aloha:
Nie błądźcie, moi umiłowani bracia!
17 O na haawina maikai a pau a me na makana hemolele a pau, noluna mai ia i iho mai ai no ka Makua mai o ka malamalama, aole ona ano hou, aole loa ia e luli iki.
Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
18 No kona makemake iho i hoohanau mai ai oia ia kakou ma ka olelo oiaio, i lilo ae kakou i mau hua mua o ka poe ana i hana'i.
Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
19 No ia mea, e o'u poe hoahanau aloha, e hiki wawe oukou ma ka lohe, e akahele hoi ma ka olelo ana aku, a e hoolohi hoi ma ka inaina aku:
Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia [i] nieskory do gniewu.
20 No ka mea, o ka inaina o ke kanaka, aole ia e hana ana i ka pono o ke Akua.
Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.
21 No ia mea la, e pale aku oukou i ka haumia a pau, a me ka hu wale ana o ka ino, a e apo mai oukou me ke akahai i ka olelo i pakuiia, oia ka mea e hiki ai ke hoola i ko oukou poe uhane.
Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione [w was] słowo, które może zbawić wasze dusze.
22 E lilo hoi oukou i poe malama i ka olelo, aole i poe lohe wale no, e hoopunipuni ana ia oukou iho:
Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.
23 No ka mea, ina i lohe wale kekahi i ka olelo, aole oia i malama aku, ua like no ia me ke kanaka e nana ana i kona helehelena iho ma ke aniani;
Jeśli bowiem ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swemu naturalnemu obliczu.
24 Nana no oia ia ia iho, a i ka hoi ana'ku, poina koke iho no ia i kona ano iho.
Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był.
25 O ka mea e nana ae i ke kanawai hemolele o ke ola, a e ku paa malaila, aole e hoopoina wale i kana mea i lohe ai, aka, ua malama no ia i ka oihana; oia ka mea e pomaikai aua i kana hana ana.
Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa [w nim], nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.
26 Ina i manaoia kekahi he haipule ia, aole hoi oia e kaulawaha i kona alelo, aka, e hoopunipuni i kona naau iho, ua lapuwale kona haipule ana.
Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna.
27 O ka haipule io a me ka haumia ole imua i ke alo o ke Akua o ka Makua, eia no ia; e ike i ka poe makua ole, a me ka poe wahinekanemake i ko lakou wa e pihkia ai, a e malama hoi ia ia iho i haumia ole ia i ko ke ao nei.
Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu [i] zachować samego siebie nieskażonym przez świat.
