Isaia 57
1 MAKE no ke kanaka pono, aohe nae kanaka i hoomanao ia mea; Ua laweia'ku la na kanaka lokomaikai, Aole nae kanaka i noonoo, Ua laweia'ku ka mea i pono, mai ke alo aku o ka hewa.
Den rettferdige set livet til, og ingen legg seg det på hjarta, og hjartevarme menneskje vert rivne burt, men ingen ansar det. For den rettferdige vert riven burt av ulukka.
2 E hele aku no oia me ka malu, E hoomaha lakou ma ko lakou wahi moe, O ka mea hoi i hele ma kona pololei.
Han gjeng inn til fred; dei kvila på sine lægje dei som hev ferdast beint fram.
3 E hookokoke mai oukou ianei, e na keiki a ke kilo wahine, Na keiki hoi a ke kane moe kolohe, a me ka wahine hookamakama.
Men de, kom her hit, de trollkjerringsøner, du ætt av horkar og skjøkja!
4 Ia wai oukou e olioli ewaewa ai? A hoohamama oukou i ka waha iawai? A hooloihi ae i ke alelo? Aole anei oukou he poe keiki na ka poe hewa? A he hanauna hoi na ka wahahee?
Kven hev de til låtteløgje? Kven geipar de åt, og retter ut tunga? Er ikkje de brots-ungar, ei ljugar-ætt?
5 A ua wela hoi i na'kuakii malalo o na laau uliuli a pau, A ua luku aku hoi i na keiki ma na awawa, A malalo hoi ma na ana o na pohaku?
De som brenn av lystnad ved eikarne, under kvart eit lauvrikt tre, de som slagtar born i dalarne, i skortor og skard!
6 Aia no kou kuleana, ma na pohaku olohelohe o ke awawa, O lakou, o lakou no kou lihi. Oia, ua ninini aku oe i ka mohaiinu no lakou; Ua kaumaha aku no hoi i ka mohai ai. E olioli anei au i keia mau mea?
Håle steinar i dalen held du deg til, dei, ja dei er din lut. For deim hev du og rent drykkoffer ut og bore grjonoffer fram. Skulde eg vera nøgd med det?
7 Maluna o ka mauna kiekie, malaila no oe i kaikai ai i kou wahi moe, Malaila no oe i pii aku ai, e kaumaha aku i ka mohai.
På kvart eit høgrise fjell reidde du lega di; der og steig du upp og ofra slagtoffer.
8 Mahope o na puka, a me na lapauwila, Ua kukulu oe i kou mea e hoomanao ai; No ka mea, ua hoike aku oe ia oe iho i ka mea e, aole ia'u, A ua pii aku hoi, a ua hoakea oe i kou wahi moe, A ua hana oe i mea ike nou me lakou; Makemake no oe i ko lakou wahi moe, ua hoomakaukau oe i wahi nona.
Og bakum døri og dørskia sette du ditt minnesmerke, du snudde ryggen til meg, klædde av deg og steig upp og laga di lega til, du tinga med deim, lika å liggja med deim, såg deira skam.
9 Hele aku no oe i ke alii me ka aila ala, A ua hoomahuahua oe i kou mau mea manoi, A ua hoouna aku oe i kou poe elele i kahi loihi, A ua hoopoho no oe ia oe iho, a lilo i ka po. (Sheol h7585)
Du drog til kongen med olje, med mykje kryddesalve, du sende dine bod langt burt, steig ned til helheim. (Sheol h7585)
10 I ka loihi o kou hele ana, ua maloeloe oe, Aole nae oe i olelo, ua make hewa; Ua loaa ia oe ke ola ana o kou lima, Nolaila, aole oe i paupauaho.
Um du enn vart trøytt på den lange ferdi, so sagde du ikkje: «Eg gjev meg yver!» Du samla atter di kraft, difor vart du ikkje veik.
11 Ua hopohopo oe ia wai, a makau hoi, I wahahee ai oe, aole hoi i hoomanao mai ia'u, Aole hoi i aloha mai ma kou naau? Aole anei au i noho ekemu ole, mai ka wa kahiko loa mai, A makau ole hoi oe ia'u?
Kven var du rædd og ottast, sidan du var so utru og ikkje tenkte på meg og ikkje brydde deg um meg? Er det ikkje so: Eg hev tagt i lange tider, difor ottast du ikkje meg?
12 E hai aku no au i kou pono, a me kau mau hana, Aole oe e pomaikai ia mau mea.
Eg vil forkynna di rettferd og dine verk, dei kann ikkje hjelpa deg.
13 Ia oe e kahea aku ai, na kou poe oe e hoopakele; E kaikai aku no ka makani ia lakou a pau; Na ka onini lakou e lawe aku; Aka, o ka mea hilinai mai ia'u, nana no e noho i ka aina, A e ili mai no ko'u mauna hoano ia ia.
Når du skrik, so lat avgudsflokken din berga deg! Nei, ein vind skal føykja deim alle burt, ei vindgufs taka deim med seg. Men den som flyr til meg, skal erva landet og få til eiga mitt heilage berg.
14 Olelo iho la ia, E hoouka i ke ala, e hoouka i ke ala. E koomakaukau i ke kuamoo, E kaikai aku i na mea e hina'i, mai ke ala aku o ko'u poe kanaka.
Og det skal verta sagt: «Brøyt, brøyt, jamna veg, tak kvar støytestein burt frå vegen åt mitt folk!»
15 No ka mea, penei ka olelo ana mai a ka Mea i hapaiia, Ka Mea i hookiekie hoi, e noho ana ma ke ao pau ole, O Hemolele kona inoa; E noho no au ma kahi kiekie, a hemolele hoi, Me ka mea hoi i mihi, a haahaa hoi ka uhane, E hoomaha i ka uhane o ka mea haahaa, A e hoomaha hoi i ka naau o ka poe mihi.
For so segjer han som er høgt upphøgd, han som trunar æveleg og heiter «Heilag»: I det høge og heilage bur eg, og hjå den som er broten og nedbøygd i åndi, for eg vil vekkja åndi til liv hjå dei bøygde, og hjarta til liv hjå dei brotne.
16 No ka mea, aole au e paio mau loa, Aole hoi au e huhu aku i na manawa a pau; O maule imua o'u ka naau, A me na uhane a'u i hana'i.
For eg trættar ikkje til æveleg tid, og er ikkje stødt og stendigt harm, for då laut åndi ormegtast for meg, dei sjæler som eg hev skapt.
17 No ka hewa o kona alunu i huhu aku ai au, a hahau aku la ia ia; Huna no wau i ko'u maka, a huhu aku no; Aka, hele no oia ma ke kolohe, ma ka aoao no o kona naau.
Eg harmast for hans girugsskapssynd, eg slo han og løynde meg i min harm, han fylgde i fråfall sin hjartans veg.
18 Ua ike no au i kona mau aoao, a e hoola aku no au ia ia; A e alakai no hoi au ia ia, A e hoihoi aku i ka maha ia ia, a i kona poe kumakena no hoi.
Hans vegar hev eg sett, men no vil eg lækja honom, eg vil leida honom og gjeva honom og hans syrgjande trøyst.
19 Na'u no e hana i ka hua o na lehelehe; Ua malu, ua malu ka mea mamao aku, a me ka mea kokoke mai, Wahi a Iehova, a na'u no ia e hoola aku.
Herren skaper frukt av lippor fred, fred for fjerr og nær, segjer Herren, og eg vil lækja honom.
20 Ua like ka poe hewa me ke kai kupikipikio, A hiki ole ke lana malie, a ua hooleilei na wai ona i ka wai eka, a me ka lepo.
Men dei gudlause er som det bårande havet, det kann ikkje halda seg stilt, og bylgjorne rotar upp søyla og skarn.
21 Aohe malu no ka poe hewa, wahi a ke Akua o'u.
Dei gudlause hev ingen fred, segjer min Gud.
