Hebera 11
1 O KA manaoio, o ka hilinai ana no ia ma na mea i manaolanaia'i, a o ka hoomaopopo ana hoi o na mea i ike maka ole ia.
Men tru er full vissa um det som ein vonar, yvertyding um ting som ein ikkje ser.
2 No ia hoi, i hoaponoia mai ai ka poe kahiko.
For på grunn av henne fekk dei gamle godt vitnemål.
3 Ma ka manaoio na ike kakou ua hanaia ka lani a me ka honua e ka olelo a ke Akua, o na mea i nanaia, aole no loko mai o na mea i ikeia. (aiōn g165)
Ved tru skynar me at verdi er fullførd ved Guds ord, so det som vert set, ikkje vart til av det synlege. (aiōn g165)
4 Ma ka manaoio i kaumaha aku ai o Abela i ke Akua i ka mohai maikai aku i ko Kaina, malaila hoi i hoaponoia'i oia he pono, oia ka ke Akua hoike ana mai no kona alana; malaila hoi ke olelo nei oia ka mea i make.
Ved tru bar Abel fram for Gud eit betre offer enn Kain; ved henne fekk han det vitnemål at han var rettferdig, med di Gud vitna um gåvorne hans, og ved henne talar han enno, etter han er daud.
5 No ka manaoio i lawe ola ia'ku o Enoka, me ka ike ole i ka make; aole ia i ike hou ia, no ka mea, ua lawe ola aku ke Akua ia ia. A ua hoaponoia oia no kona hooluolu ana i ke Akua mamua aku o kona laweia'ku.
Ved tru vart Enok burtrykt, so han ikkje skulde sjå dauden, «og han vart ikkje funnen, av di Gud hadde rykt honom burt.» For fyrr han vart burtrykt, fekk han det vitnemål at han tektest Gud;
6 Aka, he mea hiki ole ke hooluolu i ke Akua me ka manaoio ole; no ka mea, o ka mea e hele ana i ke Akua, e pono no e manaoio oia, he mea io no ia, a, he mea hoi e uku mai ana i ka poe i imi ikaika ia ia.
men utan tru er det umogelegt å tekkjast Gud; for den som vil koma til Gud, må tru at han er til, og at han løner deim som søkjer honom.
7 Ma ka manaoio o Noa i aoia'i e ke Akua no na mea i ike maka ole ia, ua hoomakaukau oia me ka makau, i halelana e ola'i kona hale; ma ia mea hoi ia i hoahowa aku ai i ko ke ao nei, a ua loaa ia ia ka hoapono ana no ka manaoio.
Ved tru var det Noah, då Gud varsla honom um det som ein ikkje såg endå, med heilag otte bygde ei ark til frelsa for sitt hus; ved henne fordømde han verdi og vart erving til den rettferd som er av tru.
8 Ma ka manaoio hoi i hoolohe ai o Aberahama, i ka wa i heaia mai ai e hele aku i kahi e loaa mai ai ia ia ka noho ana; a hele aku la ia me ka ike ole i kona wahi i hele ai.
Ved tru var Abraham lydug då han vart kalla, so han gjekk til den staden han skulde få til arv; og han tok ut, endå han ikkje visste kvar han skulde koma.
9 Ma ka manaoio i noho malihini ai oia i ka aina i olelo mua ia'i, ka aina o ka poe e, e noho ana ia iloko o na halelewa, me Isaaka a me Iakoba, na hooilina pu me ia no ka mea hookahi i hai mua ia mai ai:
Ved tru busette han seg som utlending i det landet som var honom lova, liksom i eit framandt land, og budde i tjeld saman med Isak og Jakob, som var medervingar til den same lovnaden;
10 No ka mea, ua imi aku ia i ke kulanakauhale i hookumuia, a o kona mea nana i hana, a i kukulu hoi, o ke Akua ia.
for han venta på byen med dei faste grunnvollarne, som Gud er byggmeister og skapar til.
11 Ma ka manaoio i loaa'i ia Sara ka ikaika e hapai keiki ai, a hanau mai, mahope iho o ka manawa maoli o kona ola ana, no kona manao ana i ka oiaio o ka mea nana i hai mua mai.
Ved tru fekk og Sara kraft til å grunnleggja ei ætt, og det trass i alderen sin, for ho heldt honom for trufast som hadde lova det.
12 Nolaila i laha mai ai mai kela mea hookahi, a o ua mea la me he mea make la, ka poe mamo e like me na hoku o ka lani ka lehulehu, a me ke one ma kahakai aole pau i ka heluia.
Difor vart det og av ein, og det ein utlivd, avla so mange som stjernorne på himmelen og som sanden på havsens strand, som ingen kann telja.
13 A make aku la kela poe a pau, iloko o ka manaoio, aole hoi i loaa ia lakou na mea i oleloia mai, aka, i ko lakou ike ana ia mau mea i kahi loihi, ua manaoio a paulele ilaila, a ua hai aku ia lakou iho, he poe kanaka e, he poe malihini ma ka honua.
I tru døydde alle desse, utan dei hadde nått det som var lova; men dei såg det langt burte, og helsa det og sanna at dei var framande og utlendingar på jordi.
14 A o ka poe i hai aku pela, ua hoike maopopo lakou i ko lakou imi ana i wahi e noho ai.
For dei som segjer slikt, dei syner at dei søkjer eit fedreland.
15 No ka mea, ina i manao lakou i kela aina a lakou i haalele ai, ua hiki no ia lakou ke hoi aku ilaila.
Og dersom dei hadde tenkt på det som dei kom ifrå, so hadde dei havt tid til å fara dit att;
16 Aka, na makemake lakou i aina maikai aku, oia o ko ka lani. No ia mea, aole ke Akua i hilahila ia lakou ke kapaia oia he Akua no lakou; no ka mea, ua hoomakaukau oia i kulanakauhale no lakou.
men no stundar dei etter eit betre, det er eit himmelsk; difor skjemmest ikkje Gud ved deim, ved å kallast deira Gud; for han hev bygt ein by ferdig åt deim.
17 Ma ka manaoio i kaumaha aku ai o Aberahama ia Isaaka i kona wa i hoaoia mai ai; a o ka mea nona ka pono i hai mua ia mai, ua mohai aku la oia i kana keiki hookahi;
Ved tru ofra Abraham Isak, då han vart freista, ja, sin einborne ofra han som hadde fenge lovnaderne,
18 Ia ia hoi ka olelo ana mai, E kapaia'ku kau mau mamo. mamuli o Isaaka.
han som det var sagt til: «Etter Isak skal ætti di heita.»
19 Ua manao hoi ia, e hiki i ke Akua ke hoala mai ia ia mai ka make mai; mai laila mai hoi, i loaa ai oia ia ia ma ke aka.
For han tenkte at Gud var megtig endå til å vekkja upp ifrå dei daude, og han fekk honom liksom att derifrå.
20 Ma ka manaoio i hoomaikai aku ai o Isaaka ia Iakoba a me Esau no na mea e hiki mai ana.
Ved tru velsigna Isak Jakob og Esau med syn på det som skulde koma.
21 Ma ka manaoio i hoomaikai aku ai o Iakoba i na keiki elua a Iosepa i kona wa e kokoke i ka make; a kulou iho la ia maluna o ke poo o kona kookoo.
Ved tru velsigna Jakob døyande kvar ein av Josefs søner og tilbad, bøygd yver knappen på staven sin.
22 Ma ka manaoio, i ka pau ana o kona ea, i olelo ai o Iosepa i ka hele ana'ku o na mamo a Iseraela; a ua kauoha aku la no kona mau iwi.
Ved tru tala Josef på sitt siste um at Israels born skulde ganga ut, og gav påbod um beini sine.
23 Ma ka manaoio i hunaia'i o Mose i na malama ekolu e kona mau makua mahope iho o kona hanau ana, no ko laua ike ana he keiki maikai ia; aole hoi laua i makau i ke kauoha a ke alii.
Ved tru vart Moses, då han var fødd, gøymd av foreldri sine i tri månader, av di dei såg at det var so vænt eit barn, og dei var ikkje rædde for kongens bod.
24 Ma ka manaoio i ae ole aku ai o Mose i kona wa oo e kapaia mai he keiki na ke kaikamahine a Parao;
Ved tru vilde Moses, då han vart stor, ikkje kallast dotterson til Farao,
25 E koho ana ma ka pilikia pu me ko ke Akua poe kanaka, aole ma ka lealea pau koke o ka hewa;
og valde heller å lida vondt saman med Guds folk, enn å hava ei stuttvarug njoting av syndi,
26 E manao ana hoi i ka hoino ana a Kristo i hoinoia'i he waiwai ia e oi aku ana mamua o ko Aigupita waiwai; no ka mea, ua manao aku oia i ka hoonkuia mai.
då han heldt Kristi vanære for større rikdom enn Egyptarlands skattar; for han såg fram til løni.
27 Ma ka manaoio no oia i haalele ai ia Aigupita, me ka makau ole aku i ka huhu o ke alii; no ka mea, ua ku paa oia me he mea la e ike maoli ana i ka mea i ike maka ole ia.
Ved tru forlet han Egyptarland, urædd for kongens vreide; for han heldt ut som um han såg den usynlege.
28 Ma ka manaoio hoi oia i malama ai i ka moliaola, a me ka pipi ana o ke koko, i ole ai e hoopa mai ia lakou ka mea nana i luku mai i na makahiapo.
Ved tru heldt han påsken med utrenning av blodet, so tynaren ikkje skulde røra deira fyrstefødde.
29 Ma ka manaoio i hele ai lakou mawaena o ke Kaiula me he hele ana la ma ka aina maloo, ka mea a ko Aigupita i hoao ai a make iho la i ke kai.
Ved tru gjekk dei gjenom Raudehavet liksom yver turt land; men då egyptarane freista på det same, drukna dei.
30 No ka manaoio i hiolo ai na pa o Ieriko, i ka pau o ka hoopuni ana i na la ehiku.
Ved tru fall Jerikos murar, då dei hadde gjenge kring deim i sju dagar.
31 No ka manaoio i make pu ole ai o Rahaba ka wahine hookamakama me ka poe hoomaloka, mahope iho o kona hookipa ana i na kiu me ke aloha.
Ved tru slapp skjøkja Rahab å ganga under med dei vantruande, då ho hadde teke imot spæjarane med fred.
32 A heaha hoi ka'u e olelo hou aku ai? No ka mea, e pau e no kuu manawa ke hai aku i ka Gideona a me Baraka, a me Samesona a me Iepeta, a me Davida hoi, a me Samuela, a me ka poe kaula;
Og kvi talar eg meir? Tidi vilde verta meg for stutt, um eg skulde fortelja um Gideon og Barak og Samson og Jefta, um David og Samuel og profetarne,
33 Ka poe nana ma ka manaoio i hoopio ai i na aupuni, i hoopai ai hoi ma ka pono, i loaa ai hoi he mau pono i hai mua ia mai, i papani ai hoi i na waha o na liona,
som ved tru sigra yver kongerike, heldt uppe rettferd, vann lovnader, tepte gapet på løvor,
34 I hoopio ai hoi i ka wela o ke ahi, i pakele ai hoi i ka maka o ka pahikaua, i hooikaikaia'i hoi i ka nawaliwali ana, a i lilo ai hoi i poe ikaika i ke kana, i auhee ai hoi ka poe kaua o na aina e.
sløkte elds magt, slapp undan sverds egg, vart sterke att etter sjukdom, vart velduge i strid, fekk fiendeherar til å vika.
35 Ua loaa hou i na wahine ma ke alahouana, ko lakou poe make; ua hoehaehaia kekahi poe, aole nae i ae lakou i ka hookuu ana, i loaa mai ia lakou ke alahou maikai ae.
Kvinnor fekk sine daude att med di dei stod upp; andre vart utspana til pinsla med di dei ikkje vilde taka imot utløysing, so dei kunde vinna ei herlegare uppstoda;
36 A ua hoaoia kekahi poe me ka hoomaewaewaia, a me ka hahau ana, a me ka hoopea ana, a me ka paa ana i ka halepaahao;
andre fekk røyna spotting og hudflengjing, ja endå til band og fengsel.
37 Ua hailukuia lakou; ua oloia a kaawale; ua hoowalewaleia; ua pepehi wale ia me ka pahikaua; ua kaahele lakou me na aahu ili hipa, a me na ili kao, me ka ilihune, a me ka popilikia, a me ke koloheia;
Dei vart steina, gjenomsaga, freista, dei vart drepne med sverd, dei flakka ikring i sauskinn og geitskinn, leid naud og trengsla og hard medferd -
38 Aohe pono ko ke ao nei e like me ko lakou; ua auwana ma na waonahele, a ma na mauna, a ma na ana hoi, a me na lua o ka honua.
dei som verdi ikkje var verd, drivande um i øydemarker og fjell og holor og jordklufter.
39 A o ua poe a pau, ka poe i hoaponoia no ko lakou manaoio, aole i loaa ia lakou ka pono i haiia mai;
Og endå alle desse fekk vitnemål for si tru, nådde dei ikkje lovnaden,
40 Na ke Akua i hoomakaukau i ka pono nui no kakou, aole i loaa ia lakou ka hooko loa ana o ka mea e pono ai, ke ole kakou.
etter di Gud fyreåt hadde set ut noko betre for oss, so dei ikkje skulde verta fullkomne utan oss.
