Pukaana 5
1 MAHOPE iho, hele aku la o Mose laua o Aarona, a hai aku la ia Parao, Ke i mai nei o Iehova ke Akua o ka Iseraela penei, E hookuu mai oe i ko'u poe kanaka, i ahaaina lakou na'u ma ka waonahele.
Nu gingen Moses en Aäron naar Farao en zeiden: Zo spreekt Jahweh, Israëls God! Laat mijn volk gaan, om Mij ter ere in de woestijn een feest te vieren.
2 I mai la o Parao, Owai la o Iehova i hoolohe ai au i kona leo, e hookuu aku ai i ka Iseraela? Aole au i ike ia Iehova, aole hoi au e hookuu aku i ka Iseraela.
Maar Farao antwoordde: Wie is Jahweh wel, dat ik Hem zou gehoorzamen en Israël zou laten vertrekken? Ik ken geen Jahweh, en Israël laat ik niet gaan.
3 I aku la laua, ua halawai mai me makou ke Akua o ka poe Hebera; no ia mea, e hookuu oe ia makou e hele i ka waonahele, i kahi ekolu la hiki, e kaumaha aku ai na Iehova o ko makou Akua, o kau mai ia maluna o makou i ke ahulau a me ka pahikaua.
Zij zeiden: De God der Hebreën is ons verschenen! Wij moeten drie dagreizen ver de woestijn in, om Jahweh, onzen God, een offer te brengen; anders slaat Hij ons met de pest of het zwaard.
4 I mai la ke alii o Aigupita ia laua, No ke aha la olua, e Mose a me Aarona, e hooki nei i kanaka i ka lakou hana? E hoi oukou ma ko oukou luhi.
Maar de koning van Egypte sprak tot Moses en Aäron: Waarom houdt gij het volk van zijn werk af? Gaat zelf aan de arbeid.
5 Olelo mai la o Parao, Aia hoi, ua nui loa na kanaka o ka aina, a ke hooki nei olua ia lakou i ko lakou luhi.
En Farao ging voort: Er is toch al te veel van dat volk, en nu zoudt ge nog willen, dat ze het werk neerlegden.
6 Ia la no, kauoha mai la o Parao i na lunahooluhi o na kanaka; a me ko lakou mau luna iho, i mai la,
En nog diezelfde dag gaf Farao aan de slavendrijvers en onderbazen het bevel:
7 Mai haawi hou aku i ka mauu i kanaka no na pohakulepo, e like mamua. E hele lakou e hoiliili i ka lakou mauu.
Geeft in het vervolg aan het volk geen stro meer, om tichels te maken, zoals tot nu toe; ze moeten het zelf maar bij elkaar gaan zoeken.
8 A o ka nui o na pohakulepo a lakou i hana'i mamua, pela oukou e haawi hou aku ai ia lakou; mai hoemi iki ia mea; no ka mea, ua molowa lakou: no ia mea, ke uwe mai nei lakou, i ka i ana mai, E hele makou e kaumaha aku na ko makou Akua.
Toch moet ge evenveel tichels van hen blijven eisen, als zij tot nu toe hebben gemaakt, en er niets van laten schieten. Want ze zijn lui; en daarom schreeuwen ze: We willen onzen God een offer brengen.
9 E kau i ka hana kaumaha maluna o na kanaka, i hana aku ai lakou ilaila, i hoolohe ole ai hoi lakou i na olelo wahahee.
Voor die mannen moet het werk worden verzwaard; dan zullen ze daarop blijven letten, en niet op leugens.
10 Hele aku la na lunahooluhi o na kanaka, a me ko lakou poe luna iho, olelo ae la i kanaka, i ae la, Ke i mai nei o Parao penei, Aole au e haawi aku i mauu ia oukou.
De slavendrijvers en onderbazen brachten het over aan het volk en zeiden: Zo spreekt Farao! Ik geef u geen stro meer;
11 E hele oukou, e kii i mauu na oukou iho i kahi e loaa'i ia oukou; no ka mea, aole loa e hoemi iki ia ka oukou mea hana.
ge moet het zelf maar gaan halen, waar ge het vindt, maar we laten niets schieten van wat ge moet leveren.
12 No ia mea, auwana wale aku no na kanaka ma ka aina a pau o Aigupita, e hoiliili i ka opala i mauu.
Dus moest het volk heel Egypte afzoeken, om strostoppels te verzamelen.
13 Wikiwiki mai la na lunahooluhi, i mai la ia lakou, E hoolawa i ka oukou hana, i ka hana o kela la o keia la, e like me ka wa mauu.
Maar de slavendrijvers hielden er aan vast: Ge moet iedere dag evenveel blijven leveren, als toen er nog stro werd gegeven.
14 A o na luna o na mamo a Iseraela, o ka poe i hoonohoia maluna o lakou e na lunahooluhi o Parao, ua hahauia mai lakou, me ka ninauia mai, No ke aha la oukou i hoolawa ole ai i ka oukou hana i na pohakulepo inehinei, a i keia la hoi, e like mamua?
De slavendrijvers van Farao ranselden de israëlietische onderbazen af, die ze er voor aansprakelijk hadden gesteld en zeiden: Waarom levert ge nu niet evenveel tichels als vroeger?
15 Hele aku la na luna o na mamo a Iseraela, a uwe aku la ia Parao, i aku la, No ke aha la oe e hana mai ai pela i kau poe kauwa nei?
De israëlietische onderbazen gingen zich bij Farao beklagen, en zeiden: Waarom laat ge uw dienaars zo behandelen?
16 Aole i haawiia mai ka mauu i kau poe kauwa, a ke i mai nei lakou ia makou, E hana oukou i na pohakulepo: aia hoi, ua hahauia mai nei kau poe kauwa: aka, no kou poe kanaka iho ka hewa.
Uw dienaars wordt geen stro meer gegeven, en toch beveelt men ons evenveel tichels te maken. Uw dienaars worden geranseld, maar het is de schuld van uw eigen volk.
17 I mai la kela, Ua palela oukou, ua palela oukou; no ia mea, ke olelo mai nei oukou, E hookuu mai oe ia makou e hele, e kaumaha aku na Iehova.
Maar hij antwoordde: Lui zijt ge, lui! Daarom zegt ge: We moeten aan Jahweh een offer gaan brengen.
18 E hele hoi oukou pela e hana, no ka mea, aole loa e haawiia'ku ka mauu na oukou, aka, e hoolawa oukou i ka hana o na pohakulepo.
Vooruit aan het werk! Ge krijgt geen stro, maar hetzelfde aantal stenen zult ge leveren.
19 Ike iho la na luna o na mamo a Iseraela, ua nui ko lakou pilikia, i ka i ana mai, Mai hoemi iki oukou i na pohakulepo i ka oukou hana ana i kela la i keia la.
Zo raakten de israëlietische onderbazen in moeilijkheid door het bevel, dat zij het aantal tichels per dag niet mochten verminderen.
20 Halawai lakou me Mose laua o Aarona, e ku ana ma ke alanui i ko lakou hele ana mai, mai o Parao mai.
Toen zij dan ook van Farao weggingen, en Moses en Aäron ontmoetten, die op hen stonden te wachten,
21 I ae la lakou ia laua, E nana mai o Iehova ia olua, a e hoahewa mai; no ka mea, ua hoolilo olua i ko makou ala i mea pilau imua o Parao, a imua o kana poe kauwa, i ka haawi ana i ka pahikaua maloko o ko lakou lima, e pepehi mai ai ia makou.
zeiden ze hun: Jahweh moge het u vergelden en u straffen; want gij hebt ons gehaat gemaakt bij Farao en zijn dienaars, en hun het zwaard in de hand gedrukt, om ons te vermoorden.
22 Hoi hou aku la o Mose io Iehova la, i aku la ia ia, E ka Haku e, no ke aha la oe i hana ino mai ai i keia poe kanaka? No ke aha la oe i hoouna mai nei ia'u?
Toen wendde Moses zich tot Jahweh en zeide: Heer, waarom hebt Gij dit volk kwaad berokkend; waarom hebt Gij mij eigenlijk gezonden?
23 No ka mea, mai ka manawa a'u i hele aku ai io Parao la e olelo aku ma kou inoa, ua hana ino mai kela i keia poe kanaka, aole hoi oe i hookuu iki mai i kou poe kanaka.
Want van het ogenblik af, dat ik naar Farao ben gegaan, om in uw Naam te spreken, is dit volk er nog slechter aan toe, en Gij hebt uw volk in het geheel niet gered.
