< Esetera 7 >
1 HELE mai la no hoi ke alii a me Hamana e ahainu me Esetera.
A tak przyszedł król i Haman na ucztę do Estery królowej.
2 Ninau hou mai la ke alii ia Esetera, i ka lua o ka la ma ka ahainuwaina, Heaha kau mea e nonoi mai ai, e ke alii wahine, e Esetera? E haawiia no ia ia oe. A heaha hoi kau kauoha? E hanaia no ia, ina paha o ka hapalua ia o ke aupuni.
I rzekł zasię król do Estery drugiego dnia, napiwszy się wina: Cóż za prośba twoja, królowo Ester? a będzieć dano; co za żądość twoja? Choćbyś też i o połowę królestwa prosiła, stanieć się.
3 Olelo aku la o Esetera o ke alii wahine, i aku la, Ina i loaa ia'u ke alohaia mai, imua ou, e ke alii, a ina i lealea ke alii, alaila e haawiia ko'u ola no'u ma kuu nonoi ana, a me ko'u lahuikanaka hoi, ma ka'u kauoha.
Tedy odpowiedziała królowa Ester, i rzekła: Jeźlim znalazła łaskę przed oczyma twemi, o królu! a jeźli się królowi podoba, niech mi będzie darowany żywot mój na prośbę moję, i naród mój na żądość moję.
4 No ka mea, ua kuaiia e lilo aku makou, owau, a me ko'u lahuikanaka, e lukuia, a e pepehiia hoi a make. Ina ua kuaiia a lilo aku makou i poe kauwakane, a i poe kauwawahine, ina ua olelo ole au, e hiki ole nae i ka enemi e pani i ka hakahaka o ko ke alii mea poho.
Albowiemeśmy zaprzedani, ja i naród mój, abyśmy byli wygładzeni, wymordowani i wytraceni. Gdybyśmy za niewolników i niewolnice sprzedani byli, milczałabym, choćby i tak ten nieprzyjaciel nasz nie mógł nagrodzić tej szkody królowi.
5 Alaila, olelo mai ke alii, o Ahasuero, ninau mai la ia Esetera, i ke alii wahine, Owai la ia, auhea la hoi ka mea i hoopiha i kona naau, e hana pela?
Tedy odpowiedział król Aswerus, i rzekł do Estery królowej: Któż to jest? a gdzie ten jest, którego serce tak nadęte jest, aby to śmiał uczynić?
6 I aku la o Esetera, O ka enemi ka mea i ku e mai, o keia Hamana hewa no. Alaila, makau o Hamana imua i ke alo o ke alii, a me ke alii wahine.
Irzekła Ester: Mąż przeciwnik, a nieprzyjaciel najgorszy jest ten Haman. I strwożył się Haman przed królem i królową.
7 Ku ae la ke alii mai ka ahainuwaina, me ka huhu, a hele aku la i ka pakanu o ka hale alii: a ku mai la Hamana imua o Esetera, ke alii wahine, e nonoi ia ia i ke, ola nona; no ka mea, ua ike oia, ua hoomakaukauia ka hewa nona, e ke alii.
Tedy król wstał w popędliwości swojej od onej uczty, a szedł do ogrodu przy pałacu; ale Haman został, aby prosił o żywot swój Estery królowej; bo wiedział, że mu zgotowane było nieszczęście od króla.
8 A hoi mai la ke alii mai ka pakanu o ka hale alii, a i kahi o ka ahainuwaina: ua hina o Hamana maluna o kahi i moe ai o Esetera. Alaila, i iho la ke alii, E pue anei oia i ke alii wahine, imua o ko'u alo iloko o ka hale? A puka aku la ia olelo iwaho o ka waha o ke alii, uhi iho la lakou i ka maka o Hamana.
Potem król wrócił się z ogrodu, który był przy pałacu, do domu, gdzie pił wino; a Haman upadł był na łoże, na którem siedziała Tedy rzekł król: Izali jeszcze i gwałt chce uczynić królowej u mnie w domu? A gdy te słowa wyszły z ust królewskich, zaraz twarz Hamanową nakryto.
9 A olelo mai no hoi o Harebona, kekahi o na luna imua o ke alii, Aia hoi ke olokea, he kanalima kubita ke kiekie, ka mea a Hamana i hana'i no Moredekai, ka mea i olelo i ka maikai no ke alii, ke ku la no maloko o ka hale o Hamana. Alaila, i mai la ke alii, E liia oia nei maluna olaila.
Wtem rzekł Harbona, jeden z komorników, przed królem: Oto jeszcze szubienica, którą był zgotował Haman na Mardocheusza, który się starał o dobre królewskie, stoi przy domu Hamanowym wzwyż na pięćdziesiąt łokci. I rzekł król: Powieście go na niej.
10 A li lakou ia Hamana ma ke olokea ana i hoomakaukau ai no Moredekai. Alaila, ua pau ka huhu o ke alii.
I powieszono Hamana na onej szubienicy, którą był zgotował Mardocheuszowi. A tak uspokoił się gniew królewski.