Oihana 22
1 E NA kanaka, na hoahanan, a me na makua, e hoolohe mai oukou i ka'u olelo hoakaka ia oukou.
«Brør og feder! høyr det som eg no vil segja dykk til mitt forsvar!»
2 (A lohe lakou i kana olelo ana mai ia lakou ma ka olelo Hebera, hooneoneo loa iho la lakou; a i mai la ia, )
Då dei høyrde at han tala til deim på det hebraiske målet, vart dei endå meir stille. So segjer han:
3 He kanaka Iudaio no wau i hanauia ma Tareso i Kilikia, ma keia kulanakauhale nae au i hauaiia'i, ma na wawae o Gamaliela, ua aoia au mamuli o ke kanawai ikaika o na makua: ikaika loa no hoi au i ke Akua, e like me oukou i keia la.
«Eg er ein jøde, fødd i Tarsus i Kilikia, men uppfostra i denne byen ved Gamaliels føter, upplærd i dei strenge krav etter fedrelovi, og eg var ihuga for Gud, so som alle de er i dag;
4 Hana ino aku au a make ko keia aoao, me ka paa aku i na kane a me na wahine, a me ka haawi ia lakou i na halepaahao.
eg forfylgde Guds veg til dauden, lagde i lekkjor og yvergav til fangehus både menner og kvinnor,
5 Ua ike pono ke kahuna nui, a me ka papa a pau o na lunakahiko; na lakou ka'u palapala i loaa mai ai no na hoahanau, a hele au ma Damaseko, e lawe mai i ka poe paa malaila i Ierusalema, i hoopaiia lakou.
so som og øvstepresten og heile eldsterådet kann vitna med meg; av deim fekk eg jamvel brev med til brørne i Damaskus og for dit og vilde føra ogso deim som der var, bundne til Jerusalem, so dei skulde verta refste.
6 A i ko'u hele ana a kokoke i Damaseko, i ke awakea, anapu koke mai la ka malamalama nui, mai ka lani mai, a puni au.
Men det hende, då eg var på vegen og kom nær til Damaskus, då lyste det brått ved middagsleite eit sterkt ljos frå himmelen ikring meg.
7 A hina iho la au i ka lepo, a lohe aku la au i ka leo, i ka i ana mai ia'u, E Saulo, e Saulo, no ke aha la oe e hoomaau mai nei ia'u?
Og eg fall til jordi og høyrde ei røyst som sagde til meg: «Saul, Saul, kvi forfylgjer du meg?»
8 I aku la au, E ka Haku e, owai oe? I mai la kela ia'u, O Iesu no wau no Nazareta, ka mea au e hoomaau mai nei.
Eg svara: «Kven er du, Herre?» Og han sagde til meg: «Eg er Jesus frå Nasaret, han som du forfylgjer.»
9 A ike aku la ka poe me au i ka malamalama, a makau iho la; aole lakou i lohe i ka leo o ka mea i olelo mai ai ia'u.
Dei som var med meg, såg ljoset, men røysti av honom som tala til meg, høyrde dei ikkje.
10 I aku la au, E ka Haku e, heaha ka'u e hana'i? I mai la ka Haku ia'u, E ku, a e hele i Damaseko, a malaila e haiia mai ai ia oe na mea a pau i hoomakaukauia'i nau e hana'i.
Då sagde eg: «Kva skal eg gjera, Herre?» Og Herren svara meg: «Statt upp og gakk inn i Damaskus; der skal det verta tala til deg um alt det som det er fyresett deg å gjera.»
11 A i ka hiki ole ana ia'u ke ike, no ka nani o ia malamalama, alakai lima ia'ku au e ko'u poe hoahele, a hiki i Dameseko.
Då eg no ikkje kunde sjå for glima av det ljoset, vart eg leidd ved handi av fylgjesmennerne mine og kom inn i Damaskus.
12 A o Anania, he kanaka haipule ma ke kanawai, i hoike pono ia e na Iudaio a pau i noho ilaila,
Og ein som heitte Ananias, ein gudleg mann etter lovi, med godt lov av alle dei jødar som budde der,
13 Oia ka i hele mai ia'u, ku mai, i mai ia'u, E Saulo, e ke kaikaina, e ike oe. Ia hora no ike aku la au ia ia.
han kom til meg og stod framfyre meg og sagde: «Saul, bror, sjå upp!» og eg såg upp på honom i same stundi.
14 I mai la ia, Ua koho mai ke Akua o ko kakou poe kupuna ia oe, i ike oe i kona makemake, a e ike aku hoi i ka Mea pono, a e lohe hoi i ka leo o kona waha.
Og han sagde: «Vår fedregud hev valt deg ut til å vita hans vilje og sjå den Rettferdige og høyra røysti av hans munn.
15 No ka mea, e lilo ana oe i mea hoike nona i kanaka a pau, ma na mea au i ike ai, a i lohe ai no hoi.
For du skal vera honom eit vitne for alle menneskje um det du hev set og høyrt.
16 Ano hoi, e aha ana? E ku iluna, e bapetizoia, e holoi aku i kou hewa, a e hea aku i ka inoa o ka Haku.
Og no, kva drygjer du etter? statt upp og lat deg døypa og få dine synder avtvegne, og kalla på Herrens namn!»
17 A i ko'u hoi hou ana mai i Ierusalema nei, i ka'u pule ana maloko o ka luakini, loaa ia'u ka hihio;
Og det hende meg, då eg var komen att til Jerusalem og bad i templet, at det kom ei burtrykning på meg,
18 A ike aku la au ia ia i ka i ana mai ia'u, E wiki oe, a e hele koke oe mawaho o Ierusalema nei; no ka mea, aole lakou nei e malama mai i ka mea au e hoike aku ai no'u.
og eg såg honom, og høyrde han sagde til meg: «Skunda deg og gakk i hast ut frå Jerusalem! for dei kjem ikkje til å taka imot vitnemålet ditt um meg.»
19 I aku la au, E ka Haku e, ua ike no lakou, owau no ka mea i hookomo iloko o ka halepaahao, a hahau aku la maloko o na halehalawai, i ka manaoio aku ia oe:
Då sagde eg: «Herre, dei veit sjølve at eg sette fast og hudflengde ikring i synagogorne deim som trudde på deg.
20 A i hookaheia'i hoi ke koko o Setepano, o kou mea hoike, e ku ana no wau malaila me ka ae aku i kona make, a na'u no i malama ka aahu o ka poe i pepehi ia ia.
Og då blodet av Stefanus, ditt vitne, vart utrent, då stod eg og attved og samtykte i det og vakta klædi deira som slo honom i hel.»
21 I mai la kela ia'u, O hele; no ka mea, e hoouna aku ana au ia oe i kahi loihi aku, i ko na aina e.
Og han sagde til meg: «Gakk! for eg vil senda deg ut til heidningfolk langt burte.»»
22 Hoolohe aku la lakou ia ia a hiki i keia hua, alaila hookiekie loa ae la lakou i ko lakou leo, i ae la, E kiola aku ia ia pela, mai ka honua aku; no ka mea, aole ia e pono ke ola.
Dei høyrde på honom til dette ordet; men då lyfte dei røysti og sagde: «Tak denne burt ifrå jordi! han burde ikkje få liva!»
23 I ko lakou kahea ana pela, hemo aku la lakou i ko lakou aahu, a kuehuehu aku la lakou i ka lepo iluna ma ka lewa;
Då dei no skreik og reiv klædi av seg og kasta dust upp i veret,
24 Kauoha ae la ka lunatausani e kai ia ia iloko o ka pakaua, kauoha ae la, e hoopoipoi ia ia me ka hahau aku, i ike pono ia i ke kumu a lakou i uwauwa'i ia ia.
baud den øvste hovudsmannen at han skulle førast inn i borgi, og sagde at han skulde verta forhøyrd med hudflengjing, so han kunde få vita kvifor dei ropa soleis imot honom.
25 Hikii iho la lakou ia ia i na kaula ill, i aku la o Paulo i kekahi lunahaneri e ku ana ilaila, He mea pono anei ke hahau oukou i ka Roma, me ka hooku ole mai i ka hala?
Men då dei hadde bunde honom til slag med reimarne, sagde Paulus til hovudsmannen som stod der: «Hev de lov til å hudflengja ein romersk borgar, og det udømd?»
26 A lohe ka lunahaneri, hele aku la ia a hai aku la i ka lunatausani, i aku la, Heaha kau e hana nei? no ka mea, he Roma keia.
Då hovudsmannen høyrde det, gjekk han til den øvste hovudsmannen og melde det og sagde: «Sjå til kva du vil gjera? for denne mannen er romersk borgar.»
27 Alaila, hele mai la ka lunatausani, i mai la ia ia, E hai mai oe ia'u, he Roma anei oe? I aku la ia, Ae.
Den øvste hovudsmannen gjekk då burt til honom og sagde: «Seg meg: Er du romersk borgar?» Han svara: «Ja.»
28 I mai la ua lunatausani la, He kumukuai nui ko'u i loaa mai ai ia'u keia kupa ana. I aku la o Paulo, Ua hanauia mai au, pela.
Den øvste hovudsmannen svara: «Eg hev kjøpt meg denne borgarretten for mange pengar.» Men Paulus sagde: «Men eg er endå fødd til honom.»
29 Nolaila haalele koke iho la ka poe hoopoipoi ia ia; a ike ka lunatausani, he Roma ia, makau iho la no ia, no kona hoopaa ana ia ia.
Då gjekk dei straks frå honom, dei som skulde forhøyra honom; men ogso den øvste hovudsmannen vart rædd, då han fekk vita at han var romersk borgar, for di han hadde bunde honom.
30 A ia la ae manao iho la ia e ike pono i kona mea i hoopiiia'i e na Iudaio, wehe ae la oia ia ia, a kauoha aku la i ua kahuna nui, a me ka ahalunakanawai a pau, e hele mai, a alakai mai la oia ia Paulo, a hooku iho la ia ia imua o lakou.
Men dagen etter, då han no vilde få full greida på det som jødarne klaga honom for, løyste han honom or lekkjorne og baud at øvsteprestarne og heile rådet skulde koma saman. Og han førde Paulus ned og stelte honom fram for deim.
