Oihana 12
1 A MA ia wa, o aku la na lima o Herode o ke alii e hoomaino aku i kekaki poe o ka ekalesia.
Mniej więcej w tym samym czasie król Herod Agryppa zaczął prześladować niektórych wierzących z kościoła z Jerozolimie.
2 Pepehi aku la oia ia Iakobo ke kaikuaana o Ioane i ka pahikaua.
Najpierw ściął apostoła Jakuba, brata Jana.
3 A ike aku la ia, ua maikai keia i na Iudaio, hana hou aku la no ia, a hopu iho la ia Petero. (Oia na la o ka barena hu ole.)
Gdy jednak zauważył, że spodobało się to żydowskim przywódcom, aresztował także Piotra. A zbliżało się święto Paschy.
4 A paa, alaila hahao aku la oia ia ia iloko o ka halepaahao, a haawi aku la ia ia i kekahi poe koa, eha kauna, na lakou e malama. Manao iho la ia, a pau ka moliaola, alaila e lawe mai ia ia imua o na kanaka.
Herod polecił go związać i wtrącić do więzienia, a czterem czteroosobowym oddziałom żołnierzy rozkazał pilnować go. Po święcie bowiem zamierzał urządzić mu publiczny proces.
5 Kiaiia iho la o Petero maloko o ka halepaahao; aka, pule ikaika aku la ka ekalesia i ke Akua nona.
Piotr siedział więc w więzieniu, a wierzący gorliwie modlili się do Boga w jego sprawie.
6 A i ka wa a Herode i manao ai e lawe mai ia ia iwaho, ia po, e moe ana no o Petero mawaena o na koa elua, ua nakinakiia i na kaulahao elua; a o na kiai mamua o ka puka, e malama ana no i ka halepaahao.
W noc poprzedzającą planowany przez Heroda proces Piotr spał między dwoma żołnierzami, przykuty do nich łańcuchami. Reszta żołnierzy pełniła straż przed bramami więzienia.
7 Aia hoi, he anela o ka Haku i ku mai la, a anapu mai la ka malamalama maloko o ka halepaahao; paipai mai la oia ma ko Petero aoao, hoala mai ia ia, i mai la, E ala koke oe. A haule iho la na kaulahao mai kona lima iho.
Nagle w celi zrobiło się jasno i przy Piotrze stanął anioł Pana. Trąceniem w bok obudził go i powiedział: —Szybko wstawaj! W tym samym momencie z rąk Piotra opadły łańcuchy.
8 I mai la ka anela ia ia, E liki oe ia oe iho, a e hawele i kou kamaa. Hana iho la no ia pela. I mai la kela ia ia, E aahu oe i kou kapa, a e hahai mai ia'u.
—Ubierz się i załóż buty—dodał anioł. Gdy Piotr był już gotowy, anioł powiedział: —A teraz narzuć płaszcz i chodź za mną.
9 Hele aku Ia hoi ia iwaho, a hahai aku la ia ia. Aole ia i ike, he oiaio ka mea i hanaia mai ai e ka anela; manao iho la ia, he hihio kana i ike ai.
Piotr wyszedł z celi i szedł za nim. Nie zdawał sobie jednak sprawy, że wszystko, co anioł robił, działo się naprawdę. Sądził bowiem, że ma jakieś widzenie.
10 A hala kekahi papa kiai, a me ka lua o ka papa, a hiki aku laua i ka pani hao e hiki aku ai i ke kulanakanhale; wehe wale mai ka puka no laua, a puka aku la lana mawaho, a hele aku la, a hala kekahi alanui; haalele koke iho la ka anela ia ia.
Tak minęli pierwszą oraz drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta sama się przed nimi otworzyła. Wyszli więc i gdy przeszli ulicę, anioł niespodziewanie opuścił Piotra.
11 A loaa ia Petero ka manao maopopo, i iho li ia, Ua ike maopopo an, he oiaio no; ua hoouna mai ka Haku i kona anela, a ua hoopakele mai nei ia'u mai ka lima o Herode, a me ka manao a pau o na Iudaio.
Dopiero wtedy uświadomił sobie, co się stało. —Więc Pan naprawdę posłał swojego anioła—powiedział sam do siebie—aby wyrwał mnie z rąk Heroda i ocalił przed tym, na co czekali żydowscy przywódcy.
12 I kona hoomaopopo ana ae, hele mai la ia i ka hale o Maria, ka makuwahine o Ioane, i kapaia o Mareko; he poe nui hoi ka i akoakoa mai malaila, e pule ana.
Po zastanowieniu się, poszedł do domu Marii, matki Jana Marka, gdzie akurat wiele osób zebrało się na wspólną modlitwę.
13 I kona kikeke ana ma ka puka o ka hale, hele mai la kekahi kaikamahine e hoolohe, o Rode kona inoa.
Gdy zapukał do drzwi, służąca Rode podeszła sprawdzić, kto to.
14 A ike iho la ia i ko Petero leo, aole ia i wehe i ka puka no ka olioli, holo aku la oia iloko, a hai aku la i ke ku ana mai o Petero ma ke alo o ka puka.
Poznała po głosie, że to Piotr, dlatego biegiem wróciła do zebranych i powiedziała, że przed drzwiami stoi Piotr. Z radości jednak zapomniała mu otworzyć.
15 I mai la lakou ia ia. Ua hehena oe. Hoopaa loa aku la kela, he oiaio no. I mai la lakou, O kona anela.
—To niemożliwe! Chyba oszalałaś—odpowiedzieli jej. Gdy jednak nadal twierdziła, że to naprawdę Piotr, powiedzieli: —W takim razie to musiał być jego anioł. Widocznie Piotr już nie żyje.
16 Hoomau aku la o Petero e kikeke ana, a wehe ae la lakou a ike aku la ia ia, kahaba iho la ko lakou naau.
Ale Piotr nie przestawał pukać. Gdy w końcu otworzyli drzwi, doznali szoku.
17 Peahi mai la me ka lima ia lakou, e noho malie, a hai mai la oia ia lakou i ka lawe ana mai o ka Haku ia ia mailoko mai o ka halepaahao. I mai la ia, E hai aku i keia mau mea ia Iakobo, a me na hoahanau. Haalele aku la oia ia wahi, a hele aku la i kahi e.
Piotr dał im ręką znak, aby umilkli, i opowiedział, w jaki sposób Pan wyprowadził go z więzienia. —Powiedzcie o tym Jakubowi i innym wierzącym—rzekł, po czym udał się w inne miejsce.
18 I ke ao ana ae, nui loa iho la ka pioloke o ka poe koa, i ka mea i lilo aku ai o Petero.
Rano w więzieniu powstało wielkie zamieszanie. Żołnierze zastanawiali się, gdzie się podział Piotr.
19 Imi iho la o Herode ia ia, aole nae i loaa, alaila hookolokolo aku la ia i na kiai, kena ae la, e make lakou. A hele aku la ia mai Iudea aku a Kaisareia, a noho iho la ilaila.
Herod Agryppa kazał przeszukać więzienie i gdy nie znalazł Piotra, postawił strażników przed sądem i rozkazał ich zabić. Sam zaś opuścił Judeę i zatrzymał się w Cezarei.
20 Huhu loa iho la o Herode i ko Turo, a mo ko Sidona. Hele lokahi mai la lakou io na la, hoomalimali mai la ia Belaseto, i ka mea nana i malama kahi moe o ko alii, nonoi mai la lakou i kuikahi; no ka mea, ua hanaiia ko lakou aina e ko ke alii.
Herod był skłócony z mieszkańcami pobliskiego Tyru i Sydonu. Ich przedstawiciele przybyli więc do niego, próbując załagodzić konflikt. Zdobyli przychylność królewskiego sekretarza, Blasta, i dzięki niemu przedstawili Herodowi swą prośbę o pokój. Byli bowiem uzależnieni od dostaw żywności z jego państwa.
21 A i ka la i hai mua ia'i, aahu iho la o Herode i ke kapa alii, a noho iho la ma ka nohoalii, e olelo aku ia lakou.
W dniu wyznaczonym na odpowiedź, Agryppa włożył królewskie szaty, zasiadł na tronie i publicznie do nich przemówił.
22 Uwa mai la na kanaka, E, he leo ka, no ke Akua, aole no ke kanaka.
Gdy skończył, zgromadzeni ludzie zawołali pełni zachwytu: —To głos Boga, nie człowieka!
23 Uhau koke mai la ka anela o ka Haku ia ia, no kona hoonani ole ana i ke Akua. Aiia iho la ia e na ilo, a kaili aku la ke aho.
Wtedy anioł Pana poraził Heroda chorobą za to, że przyjął chwałę należną Bogu. Niebawem zmarł, żywcem zjedzony przez robactwo.
24 Ulu ae la ka olelo a ke Akua a mahuahua aku la.
Tymczasem wpływ słowa Bożego wzmacniał się i rozszerzał.
25 A pau ka hana a Barenaba, laua me Saulo, hoi aku laua mai Ierusalema aku, a lawe pu aku la ia Ioane i kapaia o Mareko.
Barnaba z Pawłem zawieźli dary do Jerozolimy i wrócili do Antiochii, zabierając ze sobą Jana Marka.
