Korineto II 5
1 NO ka mea, ua ike makou, ina i wawahiia ko makou hale kino lepo, o ka halelewa, e loaa auanei ia makou ka hale na ke Akua, he hale hana ole ia e na lima, ua mau loa iloko o ka lani. (aiōnios g166)
Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach. (aiōnios g166)
2 No ka mea, ke kenakena nei no makou iloko o keia, me ka makemake nui e hookomoia'ku iloko o ko makou hale i ka lani.
Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba;
3 Ina paha i hookomoia makou, aole makou e ikeia mai he hune.
Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
4 A ke kenakena nei makou me ke kaumaha e noho ana iloko o ua halelewa nei: aole na ka makemake e hele mawaho, aka, e hookomoia maloko, i aleia ka make e ke ola.
Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
5 O ka mea nana makou e hooikaika mai i keia mea, o ke Akua ia, oia hoi ka i haawi mai ia makou i ka makana mua o ka Uhane.
A tym, który nas do tego właśnie przygotował, [jest] Bóg, który nam też dał Ducha [jako] zadatek.
6 No ia hoi, he ikaika mau ko makou, no ka ike iho, i ko makou noho ana ma ke kino, ua mamao makou i ka Haku.
Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana.
7 No ka mea, ke hele nei makou ma ka manaoio, aole ma ka ike maka ana.
(Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
8 Ua ikaika no makou, a ke ake nei no hoi o noho mamao makou i ke kino, a e noho pu me ka Haku.
Mamy jednak ufność i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.
9 Nolaila, ke hooikaika nei makou i oluolu mai ai oia ia makou, ke noho pu makou a ke noho mamao hoi.
Dlatego też zabiegamy o to, żeby się jemu podobać, czy mieszkamy [w ciele], czy [z niego] wychodzimy.
10 No ka mea, e hoikeia auanei kakou a pau imua o ka noho hookolokolo o Kristo; i loaa i kela mea i keia mea na mea iloko o ke kino, e like me ka mea ana i hana'i, ina paha he maikai, ina paha he hewa.
Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał [zapłatę] za to, co [czynił] w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.
11 No ia hoi, i ko makou ike ana i ka mea makau a ka Haku, ke hoohuli aku nei makou i na kanaka; a ua ike pono ia mai makou e ke Akua; a ke manao nei no hoi au, ua ike pono ia mai makou e ko oukou lunamanao.
Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś [wszystko] w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień [wszystko] w nas jest jawne.
12 Aole no makou e hoomaikai hou aku ia makou iho ia oukou; aka, ke haawi aku nei makou i ka mea e kaena ai oukou no makou iho, i loaa ia oukou ka mea e hai aku ai i ka poe kaena i ko waho, aole nae i ko ka naau.
Bo nie polecamy wam ponownie samych siebie, ale dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, żebyście mieli co [odpowiedzieć] tym, którzy się chlubią tym, co zewnętrzne, a nie sercem.
13 Ina ua oi aku ko makou manao ikaika, no ke Akua no ia; ina ua haahaa iho ko makou manao, no oukou hoi ia.
Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – dla Boga [odchodzimy], jeżeli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – dla was [jesteśmy].
14 Ke koi ikaika mai nei ke aloha o Kristo ia makou; no ka mea, ua akaka i ko makou manao, ina i make kekahi no na mea a pau, ina ua make na mea a pau.
Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli.
15 A make no ia no na mea a pau, i ole e noho hou ai ka poe e ola ana no lakou iho, aka, no ka mea i make a i ala hou mai no lakou.
A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
16 Nolaila, aole makou e ike hou aku i kekahi ma ke kino: ina paha na ike makou ia Kristo ma ke kino, aole makou e ike hou aku ia ia malaila.
Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już [więcej] go [takim] nie znamy.
17 No ia mea, ina iloko o Kristo kekahi kanaka, he mea hou oia; ua hala aku la na mea kahiko; aia hoi, ua ano hou ae la na mea a pau.
Tak więc jeśli ktoś [jest] w Chrystusie, nowym [jest] stworzeniem; [to, co] stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.
18 Na ke Akua mai no na mea a pau, nana makou i hoolaulea mai nona iho ma o Iesu Kristo la, a haawi mai hoi na makou i ka oihana e hoolaulea aku ai.
A wszystko to [jest] z Boga, który nas pojednał ze sobą przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania.
19 Peneia, ke hoolaulea nei ke Akua i ko ke ao nei nona iho ma o Kristo la, aole no e hoopili ana i ko lakou hewa ia lakou; a ua waiho mai la hoi ia makou i ka olelo e hoolaulea aku ai.
Bóg bowiem był w Chrystusie, jednając świat z samym sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, i nam powierzył to słowo pojednania.
20 No ia hoi, he mau elele makou no Kristo, ua like hoi ke Akua me ka mea nonoi aku ma o makou nei, ke noi aku nei makou no Kristo, i hoolauleaia mai oukou i ke Akua.
Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał [was] przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.
21 No ka mea, ua hoolilo mai la oia ia ia, ka mea hala ole, i mohaihala no kakou, i lilo ai kakou i poe pono i ke Akua ma ona la.
[On] bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
