Korineto II 5
1 NO ka mea, ua ike makou, ina i wawahiia ko makou hale kino lepo, o ka halelewa, e loaa auanei ia makou ka hale na ke Akua, he hale hana ole ia e na lima, ua mau loa iloko o ka lani. (aiōnios g166)
For me veit, at um vår likams jordiske hus vert nedrive, so hev me ein bygnad av Gud, eit hus som ikkje er gjort med hender, ævelegt i himmelen. (aiōnios g166)
2 No ka mea, ke kenakena nei no makou iloko o keia, me ka makemake nui e hookomoia'ku iloko o ko makou hale i ka lani.
For ogso medan me er i dette huset, sukkar me, av di me stundar etter å verta yverklædde med vårt hus frå himmelen,
3 Ina paha i hookomoia makou, aole makou e ikeia mai he hune.
so sant me skal verta funne påklædde, ikkje nakne.
4 A ke kenakena nei makou me ke kaumaha e noho ana iloko o ua halelewa nei: aole na ka makemake e hele mawaho, aka, e hookomoia maloko, i aleia ka make e ke ola.
For me som er i denne hytta, sukkar under byrdi, av di me ikkje vil verta avklædde, men yverklædde, so det døyelege kann verta gløypt av livet.
5 O ka mea nana makou e hooikaika mai i keia mea, o ke Akua ia, oia hoi ka i haawi mai ia makou i ka makana mua o ka Uhane.
Men den som laga oss just til dette, er Gud, som og gav oss Anden til pant.
6 No ia hoi, he ikaika mau ko makou, no ka ike iho, i ko makou noho ana ma ke kino, ua mamao makou i ka Haku.
Difor er me alltid frimodige, og veit, at so lenge me er heime i likamen, er me burte frå Herren;
7 No ka mea, ke hele nei makou ma ka manaoio, aole ma ka ike maka ana.
for me ferdast i tru, men ikkje i syn.
8 Ua ikaika no makou, a ke ake nei no hoi o noho mamao makou i ke kino, a e noho pu me ka Haku.
Me er då frimodige og hyggjer oss meir til å koma burt frå likamen og koma heim til Herren.
9 Nolaila, ke hooikaika nei makou i oluolu mai ai oia ia makou, ke noho pu makou a ke noho mamao hoi.
Difor, anten me er heime eller burte, set me vår æra i å vera honom til hugnad.
10 No ka mea, e hoikeia auanei kakou a pau imua o ka noho hookolokolo o Kristo; i loaa i kela mea i keia mea na mea iloko o ke kino, e like me ka mea ana i hana'i, ina paha he maikai, ina paha he hewa.
For me skal alle verta openberra for Kristi domstol, so kvar kann få att det som er verka ved likamen, etter det han hev gjort, anten godt eller vondt.
11 No ia hoi, i ko makou ike ana i ka mea makau a ka Haku, ke hoohuli aku nei makou i na kanaka; a ua ike pono ia mai makou e ke Akua; a ke manao nei no hoi au, ua ike pono ia mai makou e ko oukou lunamanao.
Då me soleis kjenner otten for Herren, prøver me å vinna menneskje, men for Gud er me openberre; eg vonar og å vera openberr for dykkar samvit.
12 Aole no makou e hoomaikai hou aku ia makou iho ia oukou; aka, ke haawi aku nei makou i ka mea e kaena ai oukou no makou iho, i loaa ia oukou ka mea e hai aku ai i ka poe kaena i ko waho, aole nae i ko ka naau.
Ikkje rosar me oss sjølve atter for dykk, men me gjev dykk høve til å rosa dykk av oss, so de kann hava noko å setja imot deim som rosar seg av det dei er i det ytre og ikkje i hjarta.
13 Ina ua oi aku ko makou manao ikaika, no ke Akua no ia; ina ua haahaa iho ko makou manao, no oukou hoi ia.
For um me er frå vitet, so er det for Gud, og um me er med sans og samling, so er det for dykk.
14 Ke koi ikaika mai nei ke aloha o Kristo ia makou; no ka mea, ua akaka i ko makou manao, ina i make kekahi no na mea a pau, ina ua make na mea a pau.
For Kristi kjærleik tvingar oss,
15 A make no ia no na mea a pau, i ole e noho hou ai ka poe e ola ana no lakou iho, aka, no ka mea i make a i ala hou mai no lakou.
då me hev gjort upp med oss sjølve at ein døydde for alle, difor hev dei alle døytt. Og han døydde for alle, so dei som liver, ikkje lenger skal liva for seg sjølve, men for honom som døydde og stod upp att for deim.
16 Nolaila, aole makou e ike hou aku i kekahi ma ke kino: ina paha na ike makou ia Kristo ma ke kino, aole makou e ike hou aku ia ia malaila.
Difor kjenner me heretter ikkje nokon etter kjøtet; um me og hev kjent Kristus etter kjøtet, so kjenner me honom no ikkje lenger soleis.
17 No ia mea, ina iloko o Kristo kekahi kanaka, he mea hou oia; ua hala aku la na mea kahiko; aia hoi, ua ano hou ae la na mea a pau.
Difor, um nokon er i Kristus, so er han ein ny skapning; det gamle hev forgjengest, sjå, alt hev vorte nytt!
18 Na ke Akua mai no na mea a pau, nana makou i hoolaulea mai nona iho ma o Iesu Kristo la, a haawi mai hoi na makou i ka oihana e hoolaulea aku ai.
Men alt dette er av Gud, som forlikte oss med seg sjølv ved Kristus og gav oss forlikstenesta.
19 Peneia, ke hoolaulea nei ke Akua i ko ke ao nei nona iho ma o Kristo la, aole no e hoopili ana i ko lakou hewa ia lakou; a ua waiho mai la hoi ia makou i ka olelo e hoolaulea aku ai.
For i Kristus forlikte Gud verdi med seg sjølv, so han ikkje tilreknar deim misgjerningarne deira, og hev lagt forliksordet ned i oss.
20 No ia hoi, he mau elele makou no Kristo, ua like hoi ke Akua me ka mea nonoi aku ma o makou nei, ke noi aku nei makou no Kristo, i hoolauleaia mai oukou i ke Akua.
So er me då sendebod i staden for Kristus, liksom Gud sjølv gav fyreteljing gjenom oss. Me bed i staden for Kristus: Lat dykk forlika med Gud!
21 No ka mea, ua hoolilo mai la oia ia ia, ka mea hala ole, i mohaihala no kakou, i lilo ai kakou i poe pono i ke Akua ma ona la.
Den som ikkje visste av synd, hev han gjort til synd for oss, so me skal verta rettferdige for Gud i honom.
