Korineto II 1
1 O PAULO he lunaolelo na Iesu Kristo, no ka makemake o ke Akua, o Timoteo hoi ka hoahanau, na ka ekalesia o ke Akua ma Korineto, me ka poe hoano a pau e noho ana ma Akaia a puni:
Ja, Paweł, powołany przez Boga na apostoła Chrystusa Jezusa, wraz z Tymoteuszem, uczniem Pana, piszę do kościoła Bożego w Koryncie oraz do wszystkich świętych w całej Achai.
2 E alohaia mai oukou, e maluhia hoi i ke Akua i ko kakou Makua, a i ka Haku ia Iesu Kristo.
Niech Bóg, nasz Ojciec, i Jezus Chrystus, nasz Pan, obdarzają was swoją łaską i pokojem!
3 E hoomaikaiia ke Akua, ka Makua o ko kakou Haku o Iesu Kristo, o ka Makua nona ke aloha, a o ke Akua hoi nona ka oluolu a pau;
Jakże wspaniały jest Bóg, Ojciec Jezusa Chrystusa, naszego Pana, będący źródłem miłości i zachęty!
4 Nana makou e hooluolu mai i na pilikia a pau o makou, i hiki ia makou ke hooluolu aku i ka poe iloko o na pilikia a pau, ma ka oluolu o makou i hooluoluia mai ai e ke Akua.
To On w każdej trudnej sytuacji dodaje nam otuchy, abyśmy i my mogli dodawać otuchy tym, którzy znajdują się w jakimś trudnym położeniu.
5 No ka mea, me na hana eha ia mai o makou he nui no Kristo, pela hoi ko makou hooluoluia mai he nui ma o Kristo la.
Im więcej cierpimy dla Chrystusa, tym większego doznajemy od Niego pokrzepienia.
6 No ka mea, a i hoopilikiaia mai makou, he mea ia no oukou e oluolu ai a e ola hoi; a i hooluoluia mai makou, he mea ia no oukou e oluolu ai a e ola hoi; ka mea i hooikaikaia iloko o oukou ma ka hoomanawanui ana i na eha a makou i hana eha ia mai ai.
Przykrości, które nas spotykają, służą waszej zachęcie i zbawieniu. A pocieszenie, którego doznajemy, jest zachętą również dla was, abyście wytrwale znosili cierpienia, podobnie jak my.
7 Ua kupaa hoi ko makou manaolana no oukou; ua ike hoi, e like me oukou i hui pu ia me makou i na hana eha ia mai, peia no hoi i ka hooluoluia mai.
W pełni ufamy wam, bo wiemy, że doświadczacie tych samych cierpień i doznajecie tej samej pociechy, co my.
8 Nolaila, e na hoahanau, aole o makou makemake e ike ole oukou i ko makou pilikia i hiki ae io makou la i Asia; no ka mea, ua hoopilikia loa ia makou, aole ikaika iki, aole makou i manao e ola.
Przyjaciele, chcemy, abyście wiedzieli o trudnościach, z jakimi borykaliśmy się w prowincji Azja. Byliśmy nimi przytłoczeni ponad nasze siły i nie wiedzieliśmy, czy wyjdziemy z nich z życiem.
9 Aka, iloko o makou iho ka hoohewaia e make, i paulele ole ai makou ia makou iho, i ke Akua no nana e hoala ka poe make:
Stanąwszy w obliczu śmierci, zrozumieliśmy jednak, że nie mamy polegać na sobie, ale na Bogu. On może przecież nawet ożywić umarłych!
10 Oia ka i hoopakele ae ia makou i ka make ino loa; a ke hoopakele nei no ia; a ke manao nei makou ia ia, e hoopakele hou ana oia.
To On ocalił nas od śmierci i wierzymy, że nadal będzie nas chronił,
11 O oukou hoi e kokua pu mai ana ia makou ma ka pule, i haawiia'ku ke aloha no makou e na kanaka he nui, no ka lokomaikai i loaa mai ia makou ma na kanaka he nui.
bo o to właśnie do Niego się modlicie. Wielu ludzi będzie więc dziękować Bogu za wszystko, czego dla nas dokonał w odpowiedzi na wasze modlitwy.
12 No ka mea, o ko makou kaena keia, o ka hoike ana no o ko makou naau; ma ka manao hookahi a me ka naau kupono i ka ke Akua, aole ma ko ke kino akamai, aka, ma ka lokomaikai o ke Akua, ko makou noho ana i keia ao; a pela io hoi iwaena o oukou.
Mamy ogromną satysfakcję z tego, że w stosunku do wszystkich ludzi—także do was—zawsze postępowaliśmy otwarcie i uczciwie. Nie polegaliśmy bowiem na własnej mądrości, ale na łasce Boga.
13 No ka mea, o na mea a oukou i heluhelu ai me ka hooiaio mai, a ke manao nei au e hooiaio ana oukou a hiki i ka hope, oia wale no ka makou i palapala aku ai ia oukou.
A teraz nie piszemy wam nic, czego nie bylibyście w stanie zrozumieć i zaakceptować. Mam nadzieję, że w pełni to przyjmiecie.
14 No ka mea, ua hooiaio mai no oukou ia makou ma ka hapa, o makou ka oukou e kaena ai; a pela hoi auanei oukou ka makou i ka la o ka Haku o Iesu.
Częściowo zresztą już uznaliście, że przed Panem, w dniu Jego powrotu, będziemy wszyscy nawzajem z siebie dumni—wy z nas, a my z was.
15 Me keia manao maopopo, ua ake no au e hele aku io oukou la mamua, i loaa hoi ia oukou ka haawina hou;
Z taką myślą zamierzałem już wcześniej was odwiedzić, abyście ponownie doznali radości.
16 A e hele aku ma o oukou la i Makedonia, a e hoi hou mai io oukou la mai Makedonia mai, a e alakaiia'ku e oukou i Iudea.
Chciałem zatrzymać się u was udając się do Macedonii, a także w drodze powrotnej, abyście mogli mnie wyprawić do Judei.
17 A manao iho la au i keia, he lauwili anei ka'u? a o ka'u mau mea e manao nei, ma ko ke kino anei ko'u manao ana, i ae wale aku au, ae, a hoole wale aku, aole?
Czy byłem lekkomyślny, mając taki zamiar? Czy zmieniając go, postąpiłem jak ludzie, którzy mówią „tak”, a myślą „nie”?
18 Ma ka oiaio a ke Akua, o ka makou olelo ia oukou, aole ia he hooia a me ka hoole.
Bóg mi świadkiem, że nigdy was nie okłamaliśmy!
19 No ka mea o ke Keiki a ke Akua, o Iesu Kristo, ka mea a makou me Silevano a me Timoteo i hai aku ai ia oukou, aole ia he hooia a me ka hoole; aka, iloko ona, he hooia wale no.
Jezus Chrystus, Syn Boży, o którym opowiadałem wam razem z Tymoteuszem i Sylwanem, nigdy nie kłamał i Jego „tak” zawsze znaczyło „tak”.
20 No ka mea, o na olelo a ke Akua a pau, he hooia iloko ona, a he Amene iloko ona, i hoonaniia'i ke Akua e makou.
On jest spełnieniem wszystkich obietnic Boga. A my, potwierdzając to, oddajemy Bogu chwałę.
21 O ka mea nana makou i hookupaa'i me oukou iloko o Kristo, nana hoi makou i poni ai, o ke Akua ia;
To On przecież dodał nam sił, wzmocnił naszą więź z Chrystusem i wybrał nas.
22 Oia hoi ka i hoailona mai ia makou, a i haawi mai hoi i ka makana mua o ka Uhane iloko o ko makou naau.
On również oznaczył nas jako swoją własność—dał nam do serc Ducha Świętego jako gwarancję przynależności do Niego.
23 Ke kahea aku nei au i ke Akua i mea hoike no kuu uhane, o ka minamina ia oukou ko'u mea i hiki ole aku ai mamua i Korineto.
Bóg mi świadkiem, że chciałem zaoszczędzić wam przykrości i tylko z tego powodu nie przybyłem jeszcze do Koryntu.
24 Aole no makou e hookoikoi maluna o ko oukou manaoio; aka, ke kokua nei makou i ko oukou olioli: no ka mea, ke ku nei oukou ma ka manaoio.
Nie chodzi przecież o to, żebyśmy udowadniali wam, że mamy nad wami władzę i możemy nauczać was, jak należy wierzyć. Chcemy przecież współdziałać z wami i pragniemy waszej radości, której podstawą jest wiara w Chrystusa.
