Korineto I 5
1 U A loheia ma na wahi a pau he moe kolohe iwaena o oukou, he moe kolohe ike ole ia iwaena o ko na aina e, i lawe kekahi i ka wahine a kona makuakane.
Der gjeng allfares ord um hor hjå dykk, og det slikt hor, som ikkje ein gong vert nemnt hjå heidningarne, at ein held seg med kona åt far sin.
2 Ua haanon oukou, aole hoi i kanikau, i laweia'ku ai ka mea i hana i keia, mai o oukou aku.
Og de blæs dykk upp, endå de langt heller skulde syrgja, so den som hev gjort denne gjerningi, kunde verta støytt ifrå dykk!
3 Oiaio, ua mamao au ma ke kino, aka, aia no nae ka uhane me oukou, a e like me ka mea e noho pu ana, ua hoohewa e aku au i ka mea nana i hana pela keia hana:
For eg, som vel er fråverande med likamen, men nærverande med åndi, eg hev alt dømt, som eg var nærverande, at den som hev gjort dette,
4 Ma ka inoa o ko kakou Haku o Iesu Kristo, i ka wa a oukou e akoa koa ai, o ko'u uhane pu kekahi, me ka mana o ko kakou Haku o Iesu Kristo,
han skal i vår Herre Jesu Kristi namn, med di de og mi ånd kjem saman i vår Herre Jesu Kristi kraft,
5 E haawi i kela mea ia Satana, i mea e hoopau ai i ke kino, i hoolaia'i hoi ka uhane, i ka la o ka Haku o Iesu.
verta yvergjeven til Satan til tyning av kjøtet, so åndi kann verta frelst på Herren Jesu dag.
6 Aole i maikai ko oukou kaena ana. Aole anei oukou i ike, o kahi mea hu uuku, ke hoohu ae la ia i ka popo palaoa a pau?
Det er ikkje fagert det som de rosar dykk av. Veit de ikkje, at ein liten surdeig syrer heile deigen?
7 No ia mea, e kiola oukou iwaho i ua mea hu kahiko la, i lilo oukou i popo hou i hu ole ai oukou. No ka mea, ua mohaiia o Kristo, ko kakou moliaola no kakou.
Reinsa difor ut den gamle surdeigen, so de kann vera ny deig, liksom de er usyrde; for ogso vårt påskelamb er slagta: Kristus.
8 No ia mea, e malama kakou i ka ahaaina, aole nae me ka hu kahiko, aole hoi me ka mea hu o ka hoomauhala, a me ka hewa; aka, me ka mea hu ole o ka manao maikai a me ka oiaio.
Lat oss so halda helg, ikkje med gamall surdeig, ikkje med vondskap og argskaps surdeig, men med reinleiks og sannings usyrde brød!
9 Ua palapala aku no wau ia oukou, ma kekahi palapala, mai hoolauna aku me ka poe moe kolohe:
Eg skriv til dykk i brevet, at de ikkje skulde hava umgjenge med horkarar,
10 Aole nae me ka poe moe kolohe o keia ao, a me ka poe makee, a me ka poe alunu, a me ka poe hoomana kii: no ka mea, ina pela, ina ua pono ia oukou ke hele mawaho o ke ao nei.
og då meinte eg ikkje horkararne av denne verdi i det heile, eller giruge eller røvarar eller avgudsdyrkarar, for elles laut de ganga ut or verdi;
11 Ke palapala aku nei au ia oukou, ina i kapaia'ku kekahi, he hoahanau, a ua moe kolohe ia, a ua makee, a ua hoomanakii, a ua ahiahi, a ua ona, ua alunu; mai hoolauna aku oakou, aole hoi e ai pu me ka mea i hana pela.
men eg skreiv til dykk at de ikkje skal hava umgjenge med nokon, som er kalla bror og er ein horkar eller girug eller avgudsdyrkar eller baktalar eller drikkar eller røvar, so de ikkje ein gong et i saman med honom.
12 Heaha hoi ka'u e hoohewa ai i ka poe mawaho? Aole anei oukou e hoohewa i ka poe maloko?
For kva hev vel eg med å døma deim som er utanfor? Dømer ikkje de og berre dei som er innanfor?
13 Aka, o ka poe mawaho, na ke Akua no lakou e hoohewa mai. No ia mea, e hoolei oukou i kela mea hewa, mai o oukou aku.
men Gud skal døma deim som er utanfor. So støyt då ut den vonde frå dykk sjølve!
