Zabura 95

1 Ku zo, bari mu rera don farin ciki ga Ubangiji; bari mu yi sowa da ƙarfi ga Dutsen cetonmu.

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Bari mu zo gabansa da godiya mu rera gare shi da kiɗi da waƙa.

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Gama Ubangiji Allah mai girma ne, babban Sarki a bisa dukan alloli.

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 A hannunsa ne zurfafan duniya suke, ƙwanƙolin dutse kuma nasa ne.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 Teku nasa ne, gama shi ne ya yi shi, da hannuwansa kuma ya yi busasshiyar ƙasa.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Ku zo, bari mu rusuna mu yi sujada, bari mu durƙusa a gaban Ubangiji Mahaliccinmu;

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 gama shi ne Allahnmu mu mutanen makiyayansa ne, garke kuwa a ƙarƙashin kulawarsa. Yau, in kuka ji muryarsa,

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 “Kada ku taurare zukatanku kamar yadda kuka yi a Meriba, kamar yadda kuka yi a wancan rana a Massa a hamada,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 inda kakanninku suka gwada suka kuma jarraba ni, ko da yake sun ga abin da na yi.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Shekara arba’in na yi fushi da wancan tsara; na ce, ‘Su mutane ne waɗanda zukatansu suka kauce, kuma ba su san hanyoyina ba.’

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 Saboda haka na yi rantsuwa cikin fushina, ‘Ba za su taɓa shiga hutuna ba.’”

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.