Zabura 94
1 Ya Ubangiji, Allahn da yake ramuwa, Ya Allah wanda yake ramuwa, ka haskaka.
Jahweh, wrekende God, God der wrake, treed op;
2 Ka tashi, ya Alƙalin duniya; ka sāka wa masu girman kai abin da ya dace da su.
Verhef U, Rechter der aarde, Vergeld de trotsen wat ze verdienen!
3 Har yaushe mugaye, ya Ubangiji har yaushe mugaye za su yi ta murna?
Hoelang nog zullen de zondaars, o Jahweh, Hoelang nog zullen de boosdoeners juichen?
4 Suna ta yin maganganun fariya; dukan masu aikata mugunta sun cika da fariya.
Al die booswichten pochen en snoeven, En een hoge toon slaan ze aan!
5 Suna murƙushe mutanenka, ya Ubangiji; suna danne gādonka.
Jahweh, ze vertrappen uw volk, En verdrukken uw erfdeel;
6 Suna kashe gwauraye da kuma baƙi; suna kisan marayu.
Ze doden weduwen en wezen, Vermoorden die bij ons kwamen wonen.
7 Suna ce, “Ubangiji ba ya gani; Allah na Yaƙub bai kula ba.”
En dan zeggen ze nog: Jahweh ziet het niet eens, De God van Jakob merkt het niet!
8 Ku mai da hankali, ku marasa azanci a cikin mutane; ku wawaye, yaushe za ku zama masu hikima?
Domme kudde, word toch verstandig; Gij dwazen, wanneer wordt gij wijs?
9 Shi da ya sa kunne ba don a ji ba ne? Shi da ya yi ido ba don yă gani ba ne?
Zou Hij het niet horen, die het oor heeft geplant, Niet zien, die het oog heeft geschapen;
10 Shi da yake yi wa al’ummai horo ba ya hukunci ne? Shi da yake koya wa mutum ba shi da sani ne?
Zou Hij, die de volkeren tuchtigt, niet straffen, Onwetend zijn, die den mens onderricht?
11 Ubangiji ya san tunanin mutum; ya san cewa tunaninsu banza ne.
Neen, Jahweh kent de gedachten der mensen, Hij weet, dat het hersenschimmen zijn.
12 Mai albarka ne mutumin da ka yi masa horo, ya Ubangiji, mutumin da ka koyar daga dokarka;
Jahweh, gelukkig de man, dien Gij onderricht, En dien Gij leert uit uw wet:
13 kana ba shi sauƙi a lokacin wahala, sai har an haƙa rami wa mugaye.
Hoe hij gelaten moet zijn in dagen van rampspoed, Totdat voor den boze het graf is gedolven;
14 Gama Ubangiji ba zai ƙi mutanensa ba; ba zai taɓa yashe gādonsa ba.
Hoe Jahweh zijn volk niet verstoot, En nooit zijn erfdeel verlaat;
15 Za a sāke kafa hukunci a kan adalci, kuma dukan masu adalci a zuciya za su bi shi.
Hoe de brave zijn recht weer verkrijgt, Alle oprechten van hart weer geluk!
16 Wane ne zai yi gāba da mugaye domina? Wane ne zai ɗauki matsayi ya yi gāba da masu aikata mugunta domina?
Wie anders neemt het voor mij tegen de boosdoeners op, Wie staat mij tegen de booswichten bij?
17 Da ba don Ubangiji ya yi mini taimako ba, da tuni na zauna shiru a wurin mutuwa.
Wanneer Jahweh mij niet te hulp was gekomen, Dan lag ik misschien al lang in het graf.
18 Sa’ad da na ce, “Ƙafata na santsi,” ƙaunarka, ya Ubangiji, ta riƙe ni.
Maar als ik denk: nú wankelt mijn voet, Dan steunt mij uw goedheid, o Jahweh;
19 Sa’ad da alhini ya yi yawa a cikina, ta’aziyyarka ta kawo farin ciki wa raina.
En wanneer zware zorgen mij innerlijk drukken, Dan verkwikt uw vertroosting mijn ziel.
20 Zai yiwu kursiyin da ya cika da lalaci yă haɗa kai da kai, wanda yake kawo azaba ta wurin abin da ya zartar?
Zoudt Gij iets gemeen hebben met de zetel van onrecht, Die onheil sticht op gezag van de wet;
21 Sun yi ƙungiya tare a kan mai adalci suka yanke wa marar laifi hukuncin mutuwa.
Met hen, die het leven der braven belagen, En onschuldig bloed durven straffen?
22 Amma Ubangiji ya zama kagarata, Allahna kuma dutsen da nake samun mafaka.
Neen, voor mij is Jahweh een toevlucht, Mijn God een veilige Rots;
23 Zai sāka musu saboda zunubansu yă kuma hallaka su saboda muguntarsu; Ubangiji Allahnmu zai hallaka su.
Maar hùn vergeldt Hij hun onrecht, En vernielt ze om hun boosheid: Jahweh, onze God!
