Zabura 80

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Mai muryar “Lilin Alkawari.” Na Asaf. Zabura ce. Ka ji mu, ya Makiyayin Isra’ila, kai da ka bishe Yusuf kamar garke. Kai da kake zaune a kursiyi tsakanin kerubobi, ka haskaka

Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!

2 a gaban Efraim, Benyamin da Manasse. Ka tā da ƙarfinka; ka zo ka cece mu.

Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!

3 Ka mai da mu, ya Allah; ka sa fuskarka ta haskaka a kanmu, za mu kuwa cetu.

Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

4 Ya Ubangiji Allah Maɗaukaki, har yaushe fushinka zai yi ta ƙuna a kan addu’o’in mutanenka?

Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!

5 Ka ciyar da su da burodin hawaye; ka sa suka sha hawaye ta cikakken kwaf.

Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.

6 Ka mai da mu abin faɗa ga maƙwabtanmu, kuma abokan gābanmu suna mana ba’a.

Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.

7 Ka mai da mu, ya Allah Maɗaukaki; ka sa fuskarka ta haskaka a kanmu za mu kuwa cetu.

Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

8 Ka fitar da inabi daga Masar; ka kori al’ummai ka kuma dasa shi.

Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.

9 Ka gyara wuri saboda shi, ya kuwa yi saiwa ya cike ƙasa.

Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.

10 Aka rufe duwatsu da inuwarsa, manya-manyan itatuwan al’ul da rassansa.

Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.

11 Ya miƙe rassansa zuwa Teku tohonsa har zuwa Kogi.

Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.

12 Me ya sa ka rurrushe bangayensa don duk masu wucewa su tsinke’ya’yan inabinsa?

Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?

13 Aladu daga kurmi suna ɓarnatar da shi halittun gonaki kuma suna cinsa.

Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.

14 Ka komo wurinmu, ya Allah Maɗaukaki! Ka duba daga sama ka gani! Ka lura da wannan inabi,

Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!

15 saiwar da hannun damarka ya dasa, ɗan da ka renar wa kanka.

og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!

16 An yanke inabinka, an ƙone shi da wuta; a tsawatawarka mutanenka sun hallaka.

Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.

17 Bari hannunka yă zauna a kan mutumin da yake hannun damarka, ɗan mutum da ka renar wa kanka.

Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,

18 Ta haka ba za mu juye mu bar ka ba; ka rayar da mu, za mu kuwa kira bisa sunanka.

so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!

19 Ka mai da mu, ya Ubangiji Allah Maɗaukaki; ka sa fuskarka ta haskaka a kanmu, za mu kuwa cetu.

Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!