Zabura 78
1 Maskil na Asaf. Ya mutanena, ku ji koyarwata; ku saurari kalmomin bakina.
Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.
2 Zan buɗe bakina da misalai, zan faɗi ɓoyayyun abubuwa, abubuwan dā,
Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;
3 abin da muka ji muka kuma sani, abubuwan da kakanninmu suka faɗa mana.
Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.
4 Ba za mu ɓoye su wa’ya’yanmu ba; za mu faɗa wa tsara mai zuwa ayyukan da suka zama yabo na Ubangiji, ikonsa, da abubuwan banmamakin da ya aikata.
Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.
5 Ya kafa ƙa’idodi wa Yaƙub ya kuma kafa doka a cikin Isra’ila, wadda ya umarce kakanni-kakanninmu su koya wa’ya’yansu,
Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;
6 don tsara na biye su san su, har da’ya’yan da ba a riga an haifa ba, su kuma su faɗa wa’ya’yansu.
Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;
7 Ta haka za su dogara ga Allah ba kuwa za su manta da ayyukansa ba amma za su kiyaye umarnansa.
Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;
8 Ba za su zama kamar kakanni kakanninsu ba, masu taurinkai da kuma tsara masu tayarwa, waɗanda zukatansu ba su yi biyayya ga Allah ba, waɗanda zukatansu ba su yi aminci ga Allah ba.
Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.
9 Mutanen Efraim, ko da yake suna da bakkuna, suka juya da baya a ranar yaƙi;
Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.
10 ba su kiyaye alkawarin Allah ba suka kuma ƙi su yi rayuwa ta wurin dokarsa.
[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.
11 Suka manta da abin da ya aikata, abubuwan banmamakin da ya nuna musu.
Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.
12 Ya yi mu’ujizai a idanun kakanninsu a ƙasar Masar, a yankin Zowan.
Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.
13 Ya raba teku ya kuma bi da su ciki; ya sa ruwa ya tsaya daram kamar bango.
Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.
14 Ya bishe su da girgije da rana da kuma haske daga wuta dukan dare.
Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.
15 Ya tsage duwatsu a cikin hamada ya kuma ba su ruwaye a yalwace kamar tekuna;
Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.
16 ya fid da rafuffuka daga dutsen da ya tsaga ya sa ruwa ya gudu kamar koguna.
Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.
17 Amma suka ci gaba da yin masa zunubi, suna tayarwa a cikin hamada a kan Mafi Ɗaukaka.
Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;
18 Da gangan suka gwada Allah ta wurin neman abincin da suke kwaɗayi.
I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.
19 Suka yi magana a kan Allah, suna cewa, “Allah zai iya shimfiɗa tebur a cikin hamada?
I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?
20 Sa’ad da ya bugi dutse, ruwa ya ɓulɓulo, rafuffuka suka yi gudu a yalwace. Amma zai iya ba mu abinci? Zai iya tanada wa mutanensa nama?”
Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?
21 Sa’ad da Ubangiji ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; wutarsa ta ɓarke a kan Yaƙub, hasalarsa kuwa ta tashi a kan Isra’ila,
Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;
22 gama ba su gaskata ga Allah ba ko su dogara ga cetonsa.
Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;
23 Duk da haka ya ba da umarni ga sarari a bisa ya kuma buɗe ƙofofin sammai;
Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.
24 ya sauko da Manna wa mutanensa don su ci, ya ba su hatsin sama.
I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.
25 Mutane suka ci burodin mala’iku; ya aika musu dukan abincin da za su iya ci.
Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.
26 Ya saki iskar gabas daga sammai ya kuma saki iskar yamma ta wurin ikonsa.
Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.
27 Ya sauko da nama a kansu kamar ƙura, tsuntsaye masu firiya kamar yashi a bakin teku.
Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.
28 Ya sa suka sauka a cikin sansaninsu, ko’ina kewaye da tentunansu.
Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.
29 Suka ci har suka sami fiye da abin da ya ishe su, gama ya ba su abin da suka yi kwaɗayi.
Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.
30 Amma kafin su juyo daga abincin da suka yi kwaɗayi, kai tun ma yana a bakunansu,
[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;
31 fushin Allah ya ƙuna a kansu; ya karkashe waɗanda suka fi ƙiba a cikinsu, yana yankan matasan Isra’ila.
Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.
32 Duk da haka, suka ci gaba da yin zunubi; duk da abubuwan banmamakinsa, ba su gaskata ba.
Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;
33 Saboda haka ya sa kwanakinsu suka ƙare a banza shekarunsu kuma cikin masifa.
Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.
34 A duk sa’ad da Allah ya kashe su, sai su neme shi; sukan juyo a natse gare shi.
Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;
35 Sun tuna cewa Allah ne Dutsensu, cewa Allah Mafi Ɗaukaka ne Mai fansarsu.
Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;
36 Amma sai su yi ta yin masa zaƙin baki, suna masa ƙarya da harsunansu;
Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;
37 zukatansu ba sa biyayya gare shi, ba su da aminci ga alkawarinsa.
A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.
38 Duk da haka ya kasance mai jinƙai; ya gafarta laifofinsu bai kuwa hallaka su ba. Sau da sau ya janye fushinsa bai kuwa sa fushinsa yă ƙuna ba.
On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;
39 Ya tuna cewa su naman jiki ne kawai, iska mai wucewa da ba ta dawowa.
Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.
40 Sau da yawa sun tayar masa a cikin hamada suka kuma ɓata masa rai a jeji!
Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!
41 Sau da sau suka riƙa gwada Allah; suka tsokane Mai Tsarki na Isra’ila.
Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.
42 Ba su tuna da ikonsa, a ranar da ya fanshe su daga mai danniya,
Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;
43 ranar da ya nuna mu’ujizansa a Masar abubuwan banmamakinsa a yankin Zowan ba.
Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;
44 Ya mai da kogunansu suka zama jini; ba su iya sha daga rafuffuka ba.
Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.
45 Ya aika da tarin ƙudajen da suka cinye su, da kwaɗin da suka wahalshe su.
Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;
46 Ya ba da hatsinsu ga fāra, amfanin gonakinsu ga ɗango.
I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.
47 Ya lalace inabinsu da ƙanƙara itatuwan al’ul nasu kuma da jaura.
Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.
48 Ya miƙa shanunsu ga ƙanƙara, tumakinsu ga aradun tsawa.
Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.
49 Ya saki musu fushinsa mai zafi, hasalarsa, zafin rai da kuma ɓacin ransa, ƙungiyar mala’iku masu hallakarwa.
Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.
50 Ya shirya hanya wa fushinsa; bai tsare ransu daga mutuwa ba amma ya miƙa su ga annoba.
Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;
51 Ya bugi kowane ɗan fari na Masar, mafari ƙarfin mazantakansu a tentunan Ham.
Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;
52 Amma ya fitar da mutanensa kamar garke; ya bi da su kamar tumaki ta cikin hamada.
Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.
53 Ya bi da su lafiya ƙalau, don kada su ji tsoro; amma teku ya cinye abokan gābansu.
Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;
54 Ta haka ya kawo su iyakar ƙasa mai tsarki, zuwa ƙasar tudun da hannunsa na dama ya kame.
I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.
55 Ya kori al’ummai a gabansu ya rarraba ƙasashensu gare su a matsayin gādo; ya zaunar da kabilan Isra’ila a gidajensu.
Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.
56 Amma suka gwada Allah suka tayar wa Mafi Ɗaukaka; ba su kiyaye ƙa’idodinsa ba.
Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.
57 Kamar kakanninsu suka zama marasa biyayya da marasa aminci, marar tabbas kamar tanƙwararren baka.
Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.
58 Suka ba shi haushi da masujadansu na kan tudu; suka tayar da kishinsa da gumakansu.
Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.
59 Sa’ad da Allah ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; ya ƙi Isra’ila gaba ɗaya.
Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.
60 Ya yashe tabanakul na Shilo, tentin da ya kafa a cikin mutane.
I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;
61 Ya aika da akwatin alkawarin ƙarfinsa zuwa bauta, darajarsa zuwa cikin hannuwan abokin gāba.
I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.
62 Ya ba da mutanensa ga takobi; ya yi fushi ƙwarai da gādonsa.
Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.
63 Wuta ta cinye matasansu maza,’yan matansu kuma ba su da waƙoƙin aure;
Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.
64 aka karkashe firistocinsu, gwaurayensu kuwa ba su iya makoki ba.
Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.
65 Sa’an nan Ubangiji ya farka sai ka ce daga barcinsa, kamar yadda mutum kan farka daga buguwar ruwan inabi.
Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.
66 Ya kori abokan gābansa; ya sa suka sha madawwamiyar kunya.
I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.
67 Sa’an nan ya ƙi tentunan Yusuf, bai zaɓi kabilar Efraim ba;
Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;
68 amma ya zaɓi kabilar Yahuda, Dutsen Sihiyona, wanda ya ƙaunaci.
Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.
69 Ya gina wurinsa mai tsarki kamar bisa, kamar duniyar da ya kafa har abada.
I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.
70 Ya zaɓi Dawuda bawansa ya kuma ɗauke shi daga ɗakin tumaki;
Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;
71 daga kiwon tumaki ya kawo shi don yă kuma zama makiyayin mutanensa Yaƙub, na Isra’ila gādonsa.
Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.
72 Dawuda kuwa ya zama makiyayinsu da mutuncin zuciya; da hannuwa masu gwaninta ya bi da su.
A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.
