Zabura 78

1 Maskil na Asaf. Ya mutanena, ku ji koyarwata; ku saurari kalmomin bakina.

Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

2 Zan buɗe bakina da misalai, zan faɗi ɓoyayyun abubuwa, abubuwan dā,

Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

3 abin da muka ji muka kuma sani, abubuwan da kakanninmu suka faɗa mana.

Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

4 Ba za mu ɓoye su wa’ya’yanmu ba; za mu faɗa wa tsara mai zuwa ayyukan da suka zama yabo na Ubangiji, ikonsa, da abubuwan banmamakin da ya aikata.

Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

5 Ya kafa ƙa’idodi wa Yaƙub ya kuma kafa doka a cikin Isra’ila, wadda ya umarce kakanni-kakanninmu su koya wa’ya’yansu,

Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

6 don tsara na biye su san su, har da’ya’yan da ba a riga an haifa ba, su kuma su faɗa wa’ya’yansu.

Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

7 Ta haka za su dogara ga Allah ba kuwa za su manta da ayyukansa ba amma za su kiyaye umarnansa.

En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

8 Ba za su zama kamar kakanni kakanninsu ba, masu taurinkai da kuma tsara masu tayarwa, waɗanda zukatansu ba su yi biyayya ga Allah ba, waɗanda zukatansu ba su yi aminci ga Allah ba.

En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

9 Mutanen Efraim, ko da yake suna da bakkuna, suka juya da baya a ranar yaƙi;

(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

10 ba su kiyaye alkawarin Allah ba suka kuma ƙi su yi rayuwa ta wurin dokarsa.

Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

11 Suka manta da abin da ya aikata, abubuwan banmamakin da ya nuna musu.

En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

12 Ya yi mu’ujizai a idanun kakanninsu a ƙasar Masar, a yankin Zowan.

Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

13 Ya raba teku ya kuma bi da su ciki; ya sa ruwa ya tsaya daram kamar bango.

Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

14 Ya bishe su da girgije da rana da kuma haske daga wuta dukan dare.

En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

15 Ya tsage duwatsu a cikin hamada ya kuma ba su ruwaye a yalwace kamar tekuna;

Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

16 ya fid da rafuffuka daga dutsen da ya tsaga ya sa ruwa ya gudu kamar koguna.

Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

17 Amma suka ci gaba da yin masa zunubi, suna tayarwa a cikin hamada a kan Mafi Ɗaukaka.

Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

18 Da gangan suka gwada Allah ta wurin neman abincin da suke kwaɗayi.

En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

19 Suka yi magana a kan Allah, suna cewa, “Allah zai iya shimfiɗa tebur a cikin hamada?

En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

20 Sa’ad da ya bugi dutse, ruwa ya ɓulɓulo, rafuffuka suka yi gudu a yalwace. Amma zai iya ba mu abinci? Zai iya tanada wa mutanensa nama?”

Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

21 Sa’ad da Ubangiji ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; wutarsa ta ɓarke a kan Yaƙub, hasalarsa kuwa ta tashi a kan Isra’ila,

Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

22 gama ba su gaskata ga Allah ba ko su dogara ga cetonsa.

Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

23 Duk da haka ya ba da umarni ga sarari a bisa ya kuma buɗe ƙofofin sammai;

Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

24 ya sauko da Manna wa mutanensa don su ci, ya ba su hatsin sama.

En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

25 Mutane suka ci burodin mala’iku; ya aika musu dukan abincin da za su iya ci.

Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

26 Ya saki iskar gabas daga sammai ya kuma saki iskar yamma ta wurin ikonsa.

Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

27 Ya sauko da nama a kansu kamar ƙura, tsuntsaye masu firiya kamar yashi a bakin teku.

En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

28 Ya sa suka sauka a cikin sansaninsu, ko’ina kewaye da tentunansu.

En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

29 Suka ci har suka sami fiye da abin da ya ishe su, gama ya ba su abin da suka yi kwaɗayi.

Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

30 Amma kafin su juyo daga abincin da suka yi kwaɗayi, kai tun ma yana a bakunansu,

Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

31 fushin Allah ya ƙuna a kansu; ya karkashe waɗanda suka fi ƙiba a cikinsu, yana yankan matasan Isra’ila.

Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

32 Duk da haka, suka ci gaba da yin zunubi; duk da abubuwan banmamakinsa, ba su gaskata ba.

Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

33 Saboda haka ya sa kwanakinsu suka ƙare a banza shekarunsu kuma cikin masifa.

Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

34 A duk sa’ad da Allah ya kashe su, sai su neme shi; sukan juyo a natse gare shi.

Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

35 Sun tuna cewa Allah ne Dutsensu, cewa Allah Mafi Ɗaukaka ne Mai fansarsu.

En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

36 Amma sai su yi ta yin masa zaƙin baki, suna masa ƙarya da harsunansu;

En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

37 zukatansu ba sa biyayya gare shi, ba su da aminci ga alkawarinsa.

Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

38 Duk da haka ya kasance mai jinƙai; ya gafarta laifofinsu bai kuwa hallaka su ba. Sau da sau ya janye fushinsa bai kuwa sa fushinsa yă ƙuna ba.

Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

39 Ya tuna cewa su naman jiki ne kawai, iska mai wucewa da ba ta dawowa.

En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

40 Sau da yawa sun tayar masa a cikin hamada suka kuma ɓata masa rai a jeji!

Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

41 Sau da sau suka riƙa gwada Allah; suka tsokane Mai Tsarki na Isra’ila.

Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

42 Ba su tuna da ikonsa, a ranar da ya fanshe su daga mai danniya,

Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

43 ranar da ya nuna mu’ujizansa a Masar abubuwan banmamakinsa a yankin Zowan ba.

Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

44 Ya mai da kogunansu suka zama jini; ba su iya sha daga rafuffuka ba.

En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

45 Ya aika da tarin ƙudajen da suka cinye su, da kwaɗin da suka wahalshe su.

Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

46 Ya ba da hatsinsu ga fāra, amfanin gonakinsu ga ɗango.

En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

47 Ya lalace inabinsu da ƙanƙara itatuwan al’ul nasu kuma da jaura.

Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

48 Ya miƙa shanunsu ga ƙanƙara, tumakinsu ga aradun tsawa.

Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

49 Ya saki musu fushinsa mai zafi, hasalarsa, zafin rai da kuma ɓacin ransa, ƙungiyar mala’iku masu hallakarwa.

Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

50 Ya shirya hanya wa fushinsa; bai tsare ransu daga mutuwa ba amma ya miƙa su ga annoba.

Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

51 Ya bugi kowane ɗan fari na Masar, mafari ƙarfin mazantakansu a tentunan Ham.

En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

52 Amma ya fitar da mutanensa kamar garke; ya bi da su kamar tumaki ta cikin hamada.

En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

53 Ya bi da su lafiya ƙalau, don kada su ji tsoro; amma teku ya cinye abokan gābansu.

Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

54 Ta haka ya kawo su iyakar ƙasa mai tsarki, zuwa ƙasar tudun da hannunsa na dama ya kame.

En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

55 Ya kori al’ummai a gabansu ya rarraba ƙasashensu gare su a matsayin gādo; ya zaunar da kabilan Isra’ila a gidajensu.

En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

56 Amma suka gwada Allah suka tayar wa Mafi Ɗaukaka; ba su kiyaye ƙa’idodinsa ba.

Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

57 Kamar kakanninsu suka zama marasa biyayya da marasa aminci, marar tabbas kamar tanƙwararren baka.

En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

58 Suka ba shi haushi da masujadansu na kan tudu; suka tayar da kishinsa da gumakansu.

En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

59 Sa’ad da Allah ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; ya ƙi Isra’ila gaba ɗaya.

God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

60 Ya yashe tabanakul na Shilo, tentin da ya kafa a cikin mutane.

Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

61 Ya aika da akwatin alkawarin ƙarfinsa zuwa bauta, darajarsa zuwa cikin hannuwan abokin gāba.

En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

62 Ya ba da mutanensa ga takobi; ya yi fushi ƙwarai da gādonsa.

En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

63 Wuta ta cinye matasansu maza,’yan matansu kuma ba su da waƙoƙin aure;

Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

64 aka karkashe firistocinsu, gwaurayensu kuwa ba su iya makoki ba.

Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

65 Sa’an nan Ubangiji ya farka sai ka ce daga barcinsa, kamar yadda mutum kan farka daga buguwar ruwan inabi.

Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

66 Ya kori abokan gābansa; ya sa suka sha madawwamiyar kunya.

En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

67 Sa’an nan ya ƙi tentunan Yusuf, bai zaɓi kabilar Efraim ba;

Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

68 amma ya zaɓi kabilar Yahuda, Dutsen Sihiyona, wanda ya ƙaunaci.

Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

69 Ya gina wurinsa mai tsarki kamar bisa, kamar duniyar da ya kafa har abada.

En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

70 Ya zaɓi Dawuda bawansa ya kuma ɗauke shi daga ɗakin tumaki;

En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

71 daga kiwon tumaki ya kawo shi don yă kuma zama makiyayin mutanensa Yaƙub, na Isra’ila gādonsa.

Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

72 Dawuda kuwa ya zama makiyayinsu da mutuncin zuciya; da hannuwa masu gwaninta ya bi da su.

Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.