Zabura 77
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Don Yedutun. Na Asaf. Zabura ce. Na yi kuka ga Allah don taimako; na yi kuka ga Allah don yă ji ni.
(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,
2 Sa’ad da nake cikin damuwa, na nemi Ubangiji; da dare na miƙa hannuwa ba gajiya raina kuma ya ƙi yă ta’azantu.
jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;
3 Na tuna da kai, ya Allah, na kuma yi nishi; na yi nishi, ƙarfina kuwa duk ya raunana. (Sela)
jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. (Sela)
4 ka hana idanuna rufewa; na damu ƙwarai har ba na iya magana.
Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.
5 Na yi tunani kwanakin da suka wuce, shekarun da suka wuce da daɗewa;
Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;
6 na tuna da waƙoƙina da dare. Zuciyata ta yi nishi, ƙarfina kuwa ya nemi yă sani.
jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.
7 “Ubangiji zai ƙi ne har abada? Ba zai taɓa nuna alherinsa kuma ba?
Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,
8 Ƙaunarsa marar ƙarewa ta ɓace ke nan har abada? Alkawarinsa ya kāsa ke nan a dukan lokaci?
er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,
9 Allah ya manta yă yi jinƙai? Cikin fushinsa ya janye tausayinsa ne?” (Sela)
har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)
10 Sai na yi tunani, “Zan yi roƙo saboda wannan, shekarun da Mafi Ɗaukaka ya miƙa hannunsa na dama.”
Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.
11 Zan tuna da ayyukan Ubangiji; I, zan tuna mu’ujizanka na tun dā.
Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.
12 Zan yi tunani a kan dukan ayyukanka in lura da dukan manyan abubuwan da ka aikata.
Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.
13 Hanyoyinka, ya Allah, masu tsarki ne. Wanda allah ne yake da girma kamar Allahnmu?
Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!
14 Kai ne Allahn da yakan aikata mu’ujizai; ka nuna ikonka a cikin mutane.
Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,
15 Da hannunka mai ƙarfi ka fanshi mutanenka, zuriyar Yaƙub da Yusuf. (Sela)
udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)
16 Ruwaye sun gan ka, ya Allah, ruwaye sun gan ka suka firgita; zurfafan gaske sun girgiza.
Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;
17 Gizagizai sun sauko da ruwa, sararin sama suka buga tsawa; kibiyoyinka suka yi ta kai komo da walƙiya.
Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;
18 Aka ji tsawanka a cikin guguwa, walƙiyarka ta haskaka duniya; duniya ta yi rawar jiki ta girgiza.
din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;
19 Hanyarka ta bi ta cikin teku, hanyarka ta bi cikin manyan ruwaye, duk da haka ba a ga sawunka ba.
din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.
20 Ka bi da mutanenka kamar garke ta hannun Musa da Haruna.
Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.
