< Zabura 73 >

1 Zabura ta Asaf. Tabbatacce Allah mai alheri ne ga Isra’ila, ga waɗanda suke masu tsabta a zuciya.
En Salme af Asaf. Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
2 Amma game da ni, ƙafafuna suna gab da yin santsi; tafin ƙafana ya yi kusan zamewa.
Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
3 Gama na yi kishin masu girman kai sa’ad da na ga cin gaban da masu mugunta suke yi.
thi over Daarerne græmmed jeg mig, jeg saa, at det gik de gudløse vel;
4 Ba sa yin wata fama; jikunansu lafiya suke da kuma ƙarfi.
thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
5 Ba sa shan wata wahalar da sauran mutane ke sha; ba su da damuwa irin na’yan adam.
de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
6 Saboda girman kai ya zama musu abin wuya; tā da hankali ya zama musu riga.
Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
7 Daga mugayen zukatansu laifi kan fito mugaye ƙulle-ƙullen da suke cikin zukatansu ba su da iyaka.
Deres Brøde udgaar af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
8 Suna ba’a, suna faɗin mugayen abubuwa; cikin girman kan suna barazana yin danniya.
I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
9 Bakunansu na cewa sama na su ne, kuma harsunansu sun mallaki duniya.
de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om paa Jorden.
10 Saboda haka mutanensu sun juya gare su suna kuma shan ruwa a yalwace.
(Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.)
11 Suna cewa, “Yaya Allah zai sani? Mafi Ɗaukaka yana da sani ne?”
De siger: »Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?«
12 Ga yadda mugaye suke, kullum ba su da damuwa, arzikinsu yana ta ƙaruwa.
Se, det er de gudløses Kaar, altid i Tryghed, voksende Velstand!
13 Tabbatacce a banza na bar zuciyata da tsabta; a banza na wanke hannuwa don nuna rashin laifi.
Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
14 Dukan yini na sha annoba; an hukunta ni kowace safiya.
jeg plagedes Dagen igennem, blev revset paa ny hver Morgen!
15 Da na ce, “Zan faɗa haka,” da na bashe’ya’yanka.
Men jeg tænkte: »Taler jeg saa, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt.«
16 Sa’ad da na yi ƙoƙari in gane wannan, sai ya zama danniya a gare ni
Saa grunded jeg paa at forstaa det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
17 sai da na shiga wuri mai tsarki na Allah; sa’an nan na gane abin da ƙarshensu zai zama.
Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
18 Tabbatacce ka sa su a ƙasa mai santsi; ka jefar da su ga hallaka.
Du sætter dem jo paa glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
19 Duba yadda suka hallaka farat ɗaya, razana ta share su gaba ɗaya!
Hvor brat de dog lægges øde, gaar under, det ender med Rædsel!
20 Kamar yadda mafarki yake sa’ad da mutum ya farka, haka yake sa’ad da ka farka, ya Ubangiji, za ka rena su kamar almarai.
De er som en Drøm, naar man vaagner, man vaagner og regner sit Syn for intet.
21 Sa’ad da zuciyata ta ɓaci hankalina kuma ya tashi,
Saa længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
22 na zama marar azanci da jahili; na zama kamar dabba a gabanka.
var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
23 Duk da haka kullum ina tare da kai; ka riƙe ni a hannun damana.
Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
24 Ka bishe ni da shawararka, bayan haka kuma za ka kai ni cikin ɗaukaka.
du leder mig med dit Raad og tager mig siden bort i Herlighed.
25 Wa nake da shi a sama in ba kai ba? Ba na kuma sha’awar kome a duniya in ban da kai.
Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attraar jeg intet paa Jorden!
26 Jikina da zuciyata za su iya raunana, amma Allah ne ƙarfin zuciyata da kuma rabona har abada.
Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
27 Waɗanda suke nesa da kai za su hallaka; kakan hallaka dukan waɗanda suke maka rashin aminci.
Thi de, der fjerner sig fra dig, gaar under, du udsletter hver, som er dig utro.
28 Amma game da ni, yana da kyau in kasance kusa da Allah. Na mai da Ubangiji Mai Iko Duka mafakata; zan yi shelar dukan ayyukanka.
Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.

< Zabura 73 >