< Zabura 70 >

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Roƙo. Ka hanzarta, ya Allah, ka cece ni; Ya Ubangiji, zo da sauri ka taimake ni.
Ki he Takimuʻa, ko e Saame ʻa Tevita, ko e fakamanatu. ‌ʻE ʻOtua, ke ke fakamoʻui au; ʻE Sihova, ke ke fai vave ke tokoni au.
2 Bari masu neman raina su sha kunya su kuma rikice; bari dukan masu sha’awar gani lalacewata su juye baya da kunya.
Tuku ke mā mo puputuʻu ʻakinautolu ʻoku kumi hoku laumālie: tuku ke fakafoki kimui, mo fakamaveuveu, ʻakinautolu ʻoku holi ke u kovi.
3 Bari masu ce mini, “Allah yă ƙara!” Su juye baya saboda kunyansu.
Tuku ke foki kimui ʻakinautolu, ko e totongi ʻo ʻenau kovi, ʻakinautolu ʻoku pehē, Ha ha.
4 Amma bari dukan masu nemanka su yi farin ciki su kuma yi murna a cikinka; bari waɗanda suke ƙaunar cetonka kullum su ce, “Bari Allah yă sami ɗaukaka!”
Tuku ke fiefia mo nekeneka ʻiate koe ʻakinautolu kotoa pē ʻoku kumi kiate koe: tuku ke lea pehē maʻuaipē ʻakinautolu ʻoku ʻofa ki hoʻo fakamoʻui, “Ke ongoongolelei ʻae ʻOtua.”
5 Duk da haka ni matalauci ne da kuma mai bukata; ka zo da sauri gare ni, ya Allah. Kai ne mai taimakona da mai cetona; Ya Ubangiji, kada ka yi jinkiri.
Ka ko au ʻoku ou masiva mo paea: ʻE ʻOtua, ke ke haʻu vave kiate au: ko koe ko hoku tokoni mo hoku fakamoʻui; ʻE Sihova, ʻoua naʻa ke tatali.

< Zabura 70 >