Zabura 70

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Roƙo. Ka hanzarta, ya Allah, ka cece ni; Ya Ubangiji, zo da sauri ka taimake ni.

Katoeng kruek zaehoikung hanah. David mah tahmen hnikhaih. Aw Sithaw, karangah na pahlong ah; Aw Angraeng, kai abomh hanah karangah angzo ah.

2 Bari masu neman raina su sha kunya su kuma rikice; bari dukan masu sha’awar gani lalacewata su juye baya da kunya.

Ka hinghaih lak han pakrong kaminawk loe azathaih tongh o nasoe loe, anghmanghaih hoiah om o nasoe; kai raihaih paek koeh kaminawk loe hnuk amlaem o nasoe loe, palungboenghaih hoiah om o nasoe.

3 Bari masu ce mini, “Allah yă ƙara!” Su juye baya saboda kunyansu.

Kai hanah Aha, Aha, tiah pahnuithuih kaminawk loe azathaih hoiah amlaem o let nasoe.

4 Amma bari dukan masu nemanka su yi farin ciki su kuma yi murna a cikinka; bari waɗanda suke ƙaunar cetonka kullum su ce, “Bari Allah yă sami ɗaukaka!”

Nang pakrong kaminawk boih, nang ah anghoe o nasoe loe, nawm o nasoe; na pahlonghaih koeh kaminawk mah, Sithaw loe dungzan khoek to lensawkhaih om nasoe, tiah thui o nasoe.

5 Duk da haka ni matalauci ne da kuma mai bukata; ka zo da sauri gare ni, ya Allah. Kai ne mai taimakona da mai cetona; Ya Ubangiji, kada ka yi jinkiri.

Toe kai loe amtang moe, caaknaek vawt kami ah ka oh; Aw Sithaw, kai khaeah karangah angzo ah; nang loe kai bomkung hoi kai pahlongkung ah na oh; aw Angraeng, akra hmah.