Zabura 66
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Zabura ta Dawuda. Waƙa. Zabura. Ku yi sowa ta farin ciki ga Allah, dukan duniya!
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 Ku rera ɗaukaka ga sunansa; ku sa yabonsa yă zama da ɗaukaka!
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 Ku ce wa Allah, “Ayyukanka da banmamaki suke! Ikonka da girma yake har abokan gābanka suna durƙusa a gabanka.
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 Dukan duniya sun rusuna a gabanka suna rera yabo gare ka, suna rera yabo ga sunanka.” (Sela)
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 Ku zo ku ga abin da Allah ya yi, ayyukansa masu banmamaki a madadin mutum!
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 Ya juya teku zuwa busasshiyar ƙasa, sun wuce cikin ruwaye da ƙafa, ku zo, mu yi farin ciki a cikinsa.
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 Yana mulki har abada ta wurin ikonsa, idanunsa suna duban al’ummai, kada’yan tawaye su tayar masa. (Sela)
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 Ku yabi Allahnku, ya mutane, bari a ji ƙarar yabonsa;
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 ya adana rayukanmu ya kuma kiyaye ƙafafunmu daga santsi.
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 Gama kai, ya Allah, ka gwada mu; ka tace mu kamar azurfa.
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 Ka kawo mu cikin kurkuku ka kuma jibga kaya masu nauyi a bayanmu.
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 Ka bar mutane suka hau a kawunanmu; mun bi ta wuta da ruwa, amma ka kawo mu zuwa wurin yalwa.
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 Zan zo haikalinka da hadayun ƙonawa zan kuwa cika alkawurana gare ka,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 alkawuran da leɓunana suka yi alkawari bakina kuma ya faɗa sa’ad da nake cikin wahala.
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 Zan miƙa kitsen dabbobi gare ka da kuma baye-baye na raguna; zan miƙa bijimai da awaki. (Sela)
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 Ku zo ku saurara, dukanku waɗanda suke tsoron Allah; bari in faɗa muku abin da ya yi mini.
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 Na yi kuka gare shi da bakina; yabonsa yana a harshena.
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 Da a ce na ji daɗin zunubi a zuciyata, da Ubangiji ba zai saurara ba;
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 amma tabbatacce Allah ya saurara ya kuma ji muryata a cikin addu’a.
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 Yabo ga Allah, wanda bai ƙi addu’ata ba ko yă janye ƙaunarsa daga gare ni!
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
