Zabura 66

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Zabura ta Dawuda. Waƙa. Zabura. Ku yi sowa ta farin ciki ga Allah, dukan duniya!

Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

2 Ku rera ɗaukaka ga sunansa; ku sa yabonsa yă zama da ɗaukaka!

Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

3 Ku ce wa Allah, “Ayyukanka da banmamaki suke! Ikonka da girma yake har abokan gābanka suna durƙusa a gabanka.

Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

4 Dukan duniya sun rusuna a gabanka suna rera yabo gare ka, suna rera yabo ga sunanka.” (Sela)

La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

5 Ku zo ku ga abin da Allah ya yi, ayyukansa masu banmamaki a madadin mutum!

Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

6 Ya juya teku zuwa busasshiyar ƙasa, sun wuce cikin ruwaye da ƙafa, ku zo, mu yi farin ciki a cikinsa.

Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

7 Yana mulki har abada ta wurin ikonsa, idanunsa suna duban al’ummai, kada’yan tawaye su tayar masa. (Sela)

Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

8 Ku yabi Allahnku, ya mutane, bari a ji ƙarar yabonsa;

Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

9 ya adana rayukanmu ya kuma kiyaye ƙafafunmu daga santsi.

Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

10 Gama kai, ya Allah, ka gwada mu; ka tace mu kamar azurfa.

Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

11 Ka kawo mu cikin kurkuku ka kuma jibga kaya masu nauyi a bayanmu.

Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

12 Ka bar mutane suka hau a kawunanmu; mun bi ta wuta da ruwa, amma ka kawo mu zuwa wurin yalwa.

Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

13 Zan zo haikalinka da hadayun ƙonawa zan kuwa cika alkawurana gare ka,

Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

14 alkawuran da leɓunana suka yi alkawari bakina kuma ya faɗa sa’ad da nake cikin wahala.

Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

15 Zan miƙa kitsen dabbobi gare ka da kuma baye-baye na raguna; zan miƙa bijimai da awaki. (Sela)

Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

16 Ku zo ku saurara, dukanku waɗanda suke tsoron Allah; bari in faɗa muku abin da ya yi mini.

Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

17 Na yi kuka gare shi da bakina; yabonsa yana a harshena.

Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

18 Da a ce na ji daɗin zunubi a zuciyata, da Ubangiji ba zai saurara ba;

Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

19 amma tabbatacce Allah ya saurara ya kuma ji muryata a cikin addu’a.

Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

20 Yabo ga Allah, wanda bai ƙi addu’ata ba ko yă janye ƙaunarsa daga gare ni!

Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.