Zabura 61

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Da kayan kiɗi masu tsirkiya. Ta Dawuda. Ka ji kukata, ya Allah; ka saurari addu’ata.

Ó, Guð, heyrðu hróp mitt! Hlustaðu á bæn mína.

2 Daga iyakar duniya na yi kira gare ka, na yi kira yayinda zuciyata ta karai; ka bishe ni zuwa dutsen da ya fi ni tsayi.

Því að hvar sem ég fer, jafnvel um endimörk jarðar, þá hrópa ég eftir hjálp þinni. Þegar hjarta mitt örmagnast og ég get ekki meir, þá lyftu mér á klett, hjálpræðisbjargið þitt góða, mitt örugga skjól.

3 Gama kai ne mafakata, hasumiya mai ƙarfi gāba da maƙiyi.

Þú ert skjól mitt, háreist borg, ókleif óvinum.

4 Ina marmari in zauna a tentinka har abada in sami mafaka a cikin inuwar fikafikanka. (Sela)

Í helgidómi þínum mun ég búa að eilífu, öruggur í skjóli vængja þinna,

5 Gama ka ji alkawarina, ya Allah; ka ba ni gādo na waɗanda suke tsoron sunanka.

Því að þú, ó Guð, hefur heyrt heit mín og uppfyllt óskir þeirra sem óttast þig og heiðra nafn þitt.

6 Ka ƙara kwanakin ran sarki, shekarunsa su kasance a zamanai masu yawa.

Þú munt lengja lífdaga mína og láta ævi konungsins vara frá kyni til kyns.

7 Bari yă yi mulki a gaban Allah har abada; ka sa ƙaunarka da amincinka su tsare shi.

Ég mun lifa frammi fyrir Drottni að eilífu! Lát elsku þína og trúfesti gæta mín,

8 Sa’an nan zan riƙa rera yabo ga sunanka in kuma cika alkawarina kowace rana.

þá mun ég lofa nafn þitt um aldur og ævi og efna heit mín dag eftir dag.