Zabura 47

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta’Ya’yan Kora maza. Zabura ce. Ku tafa hannuwanku, dukanku al’ummai; ku yi sowa ga Allah da muryoyin farin ciki.

Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Ĉiuj popoloj, plaŭdu per la manoj, Kriu al Dio per voĉo de kanto.

2 Ubangiji Mafi Ɗaukaka mai banmamaki ne, Sarki ne mai girma a bisa dukan duniya!

Ĉar la Eternulo Plejalta estas timinda; Li estas granda Reĝo super la tuta tero.

3 Ya rinjayi al’ummai a ƙarƙashinmu, mutane kuma a ƙarƙashin ƙafafunmu.

Li subigas al ni popolojn Kaj metas gentojn sub niajn piedojn.

4 Ya zaɓar mana gādonmu, abar taƙamar Yaƙub, wanda yake ƙauna. (Sela)

Li elektas por ni nian heredon, La majeston de Jakob, kiun Li amas. (Sela)

5 Allah ya haura a cikin sowa ta farin ciki, Ubangiji ya haura a cikin ƙarar ƙahoni.

Dio supreniras ĉe sonoj de ĝojo, La Eternulo ĉe trumpetado.

6 Ku rera yabai ga Allah, ku rera yabai; ku rera yabai ga Sarkinmu, ku rera yabai.

Kantu al Dio, kantu! Kantu al nia Reĝo, kantu!

7 Gama Allah shi ne Sarkin dukan duniya; ku rera zabura ta yabo gare shi.

Ĉar Dio estas la Reĝo de la tuta tero: Kantu edifan kanton!

8 Allah yana mulki a bisa al’ummai; Allah yana zama a kan kursiyinsa mai tsarki.

Dio reĝas super la popoloj; Dio sidas sur Sia sankta trono.

9 Manyan mutanen al’ummai sun taru a matsayin mutanen Allah na Ibrahim, gama sarkunan duniya na Allah ne; ana ɗaukaka shi ƙwarai.

La princoj de la popoloj kolektiĝis, La popolo de la Dio de Abraham; Ĉar al Dio apartenas la ŝildoj de la tero; Li estas tre alta.