Zabura 4
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Da kayan kiɗi masu tsirkiya. Ta Dawuda. Ka amsa mini sa’ad da na kira gare ka, Ya Allahna mai adalci. Ka ba ni sauƙi daga wahalata; ka ji tausayina ka kuma ji addu’ata.
Katoeng kruek zaehoikung hanah, katoeng Neginoth hoi sak koi David ih Saam laa. Aw ka toenghaih Sithaw, kang kawk naah na oi pae ah: dawnraihaih hoi ka oh naah monghaih nang paek; lawk ka thuih naah, tahmenhaih hoiah nang tahngaih pae.
2 Har yaushe, ya ku mutane za ku mai da ɗaukakata abin kunya? Har yaushe za ku ƙaunaci ruɗu ku nemi allolin ƙarya? (Sela)
Aw kaminawk, ka lensawkhaih hae nasetto maw azat nang paw o sak han vop? Nasetto maw avang ai hmuen to na palung o moe, lok amlaihaih na pakrong o han vop? (Selah)
3 Ku san cewa Ubangiji ya keɓe masu tsoron Allah wa kansa; Ubangiji zai ji sa’ad da na yi kira gare shi.
Toe Sithaw panoek kami loe Sithaw mah Angmah hanah pahoe boeh, tiah panoek oh: anih to ka kawk naah Angraeng mah na pathim tih.
4 Cikin fushinku kada ku yi zunubi; sa’ad da kuke kan gadajenku, ku bincike zukatanku ku kuma yi shiru. (Sela)
Tasoeh takuenhaih hoi om oh loe, zaehaih sah o hmah: iihkhun nuiah nang song naah, anghngai o duem ah loe, palung hoiah khopoek oh. (Selah)
5 Ku miƙa hadayun da suka dace ku kuma dogara ga Ubangiji.
Katoeng hmuenpaekhaih to sah oh loe, Angraeng to oep oh.
6 Yawanci suna cewa, “Wa zai yi mana alheri?” Bari hasken fuskarka yă haskaka a kanmu, ya Ubangiji.
Mi mah maw aicae han kahoih hmuen patuek tih? tiah thui kami paroeai oh. Angraeng, na mikhmai aanghaih to kaicae nuiah amtuengsak ah.
7 Ka cika zuciyata da farin ciki sa’ad da hatsinsu da sabon ruwan inabinsu ya yi yawa.
Cang to hak o moe, misurthaih hak o nathuem ih nihcae anghoehaih pongah doeh, ka palung thungah anghoehaih pop kue ah nang suek pae.
8 Zan kwanta in kuma yi barci lafiya, gama kai kaɗai, ya Ubangiji, kake sa mazaunina yă kasance lafiya lau.
Kai loe monghaih hoiah kang song moe, ka iih han boeh: Angraeng, nang mah khue ni, ngan nang cuemsak.
