Zabura 38

1 Zabura ta Dawuda. Roƙo ne. Ya Ubangiji, kada ka tsawata mini cikin fushinka ko ka hore ni cikin hasalarka.

Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

2 Gama kibiyoyinka sun soke ni, hannunka kuma ya fāɗo a kaina.

For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

3 Saboda hasalarka babu lafiya a jikina; ƙasusuwana ba lafiya saboda zunubina.

Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

4 Laifofina sun mamaye ni kamar nauyin da ya sha ƙarfin ɗauka.

For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

5 Miyakuna sun ruɓe suna kuma wari saboda wawancina na zunubi.

Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

6 An tanƙware ni aka kuma ƙasƙantar da ni; dukan yini ina ta kuka.

Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

7 Bayana yana fama da zazzaɓi; babu lafiya a jikina.

For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

8 Na gaji sharkaf an kuma ragargaza ni; ina nishi da wahala a cikin zuciyata.

Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

9 Dukan bukatata tana a shimfiɗe a gabanka, ya Ubangiji; ajiyar zuciyata ba ta ɓoyuwa daga gare ka.

Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

10 Zuciyata na bugu, ƙarfina kuma ya ƙare, har ma haske ya rabu da idanuna.

Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

11 Abokaina da maƙwabtana sun guje ni saboda miyakuna; maƙwabtana ba sa zuwa kusa.

Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

12 Waɗanda suke neman raina sun sa tarkonsu, waɗanda suke so su cuce ni suna zance lalatar da ni; yini sukutum suna ƙulla mini maƙarƙashiya.

Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

13 Ni kamar kurma ne, wanda ba ya ji, kamar bebe, wanda ba ya iya buɗe bakinsa.

Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

14 Na zama kamar mutumin da ba ya ji, wanda bakinsa ba ya iya ba da amsa.

Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

15 Na dogara gare ka, ya Ubangiji; za ka amsa, ya Ubangiji Allahna.

For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

16 Gama na ce, “Kada ka bar su su yi farin ciki a kaina ko su yi kirari a kaina sa’ad da ƙafata ta yi santsi.”

For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

17 Gama ina gab da fāɗuwa, kuma cikin azaba nake kullum.

For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

18 Na furta laifina; na damu da zunubina.

For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

19 Da yawa ne masu gāba da ni da ƙarfi; waɗanda suke kina ba dalili sun yi yawa.

Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

20 Waɗanda suke sāka alherina da mugunta, suna cin zarafina sa’ad da nake bin abin da yake daidai.

Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

21 Ya Ubangiji, kada ka yashe ni; kada ka yi nesa da ni, ya Allahna.

Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

22 Zo da sauri ka taimake ni, Ya Ubangiji Mai Cetona.

Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!