Zabura 18
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda bawan Ubangiji. Ya rera ta ga Ubangiji kalmomin wannan waƙa sa’ad da Ubangiji ya cece shi daga hannun dukan abokan gābansa da kuma daga hannun Shawulu, ya ce, Ina ƙaunarka, ya Ubangiji, ƙarfina.
Til songmeisteren; av Herrens tenar David, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dag då Herren hadde frelst honom frå alle hans fiendar og frå Saul. Og han sagde: Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!
2 Ubangiji shi ne dutsena, kagarata da kuma mai cetona; Allahna shi ne dutsena, a gare shi nake neman mafaka. Shi ne garkuwata da ƙahon cetona, mafakata.
Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.
3 Na kira ga Ubangiji, wanda ya cancanci yabo, na kuwa kuɓuta daga abokan gābana.
Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.
4 Igiyoyin mutuwa sun shaƙe ni; rigyawan hallaka sun sha kaina.
Daudsens reip var spente um meg, og bekkjer av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
6 Cikin wahalata na yi kira ga Ubangiji; Na yi kuka ga Allahna don taimako. A Haikalinsa ya ji muryata, Kukana na neman taimako ya kai kunnensa.
I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt rop kom for hans andlit, til hans øyro.
7 Ƙasa ta yi rawa ta kuma girgiza, tussan duwatsu sun girgiza; sun yi rawa domin ya yi fushi.
Og jordi skok og riste seg, og grunnvollarne i fjelli skalv, og dei skok seg, for han var vreid.
8 Hayaƙi ya tashi daga kafan hancinsa; wuta mai ci daga bakinsa, garwashi wuta mai ci daga bakinsa.
Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; gloande kol loga frå honom.
9 Ya buɗe sammai ya sauko; baƙaƙen gizagizai suna a ƙarƙashin ƙafafunsa.
Og han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.
10 Ya hau kerubobi ya kuma yi firiya; ya yi shawagi a fikafikan iska.
Og han for fram på kerub, og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
11 Ya mai da duhu abin rufuwarsa, rumfa kewaye da shi, baƙaƙen gizagizan ruwan sama na sarari,
Og han gjorde myrker til sitt åklæde rundt ikring seg, til sitt tjeld myrke vatn, tjukke skyer.
12 daga cikin hasken kasancewarsa gizagizai suka yi gaba, da ƙanƙara da kuma walƙiya.
Frå glansen for hans andlit for hans skyer fram, hagl og gloande kol.
13 Ubangiji ya yi tsawa daga sama; muryar Mafi Ɗaukaka ya yi kāra.
Og Herren tora i himmelen, den Høgste let si røyst ljoda: hagl og gloande kol.
14 Ya harba kibiyoyinsa ya kuma watsar da abokan gāba, walƙiya mai girma ya fafare su.
Og han sende ut sine piler og spreidde deim ikring, og eldingar i mengd og fortulla deim.
15 Kwarin teku sun bayyana tussan duniya sun bayyana a fili sa’ad da ka tsawata, ya Ubangiji, sa’ad da ka numfasa daga hancinka.
Då kom djupålarne i vatnom til synes, og grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.
16 Ya miƙa hannunsa daga sama ya kama ni; ya ja ni daga zurfin ruwaye.
Han rette ut handi frå det høge, han greip meg; han drog meg upp or store vatn.
17 Ya cece ni daga abokin gābana mai ƙarfi, daga abokan gābana, waɗanda suka fi ƙarfina.
Han frelste meg frå min megtige fiende og frå mine hatarar, for dei var meg for sterke.
18 Sun yi arangama da ni a ranar masifa, amma Ubangiji ya zama mai taimakona.
Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.
19 Ya fitar da ni zuwa wuri mai sarari; ya kuɓutar da ni, gama yana jin daɗina.
Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
20 Ubangiji ya yi haka da ni bisa ga adalcina; bisa ga tsabtar hannuwana ya ba ni lada.
Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.
21 Gama na kiyaye hanyoyin Ubangiji; ban yi mugunta ta wurin juyewa daga Allahna ba.
For eg tok vare på Herrens vegar og fall ikkje i vondskap frå min Gud.
22 Dukan dokokinsa suna a gābana; ban juye daga ƙa’idodinsa ba.
For alle hans lover hadde eg for auga, hans bodord støytte eg ikkje frå meg.
23 Na kasance marar laifi a gabansa na kuma kiyaye kaina daga zunubi.
Og eg var ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
24 Ubangiji ya ba ni lada bisa ga adalcina, bisa ga tsabtan hannuwana a gabansa.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.
25 Ga mai aminci ka nuna kanka mai aminci, ga marar laifi ka nuna kanka marar laifi,
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande mann syner du deg ulastande,
26 ga mai tsabta ka nuna kanka mai tsabta, amma ga karkatacce, ka nuna kanka mai wayo.
mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.
27 Kakan cece mai sauƙinkai amma kakan ƙasƙantar da masu girman kai.
For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.
28 Kai Ya Ubangiji, ka sa fitilata ta yi ta ci; Allahna ya mai da duhu ya zama haske.
For du let mi lampa lysa klårt, Herren, min Gud, gjer mitt myrker bjart.
29 Da taimakonka zan iya fāɗa wa runduna; tare da Allahna zan iya rinjayi katanga.
For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
30 Game da Allah kuwa, hanyarsa cikakkiya ce; maganar Ubangiji marar kuskure ne. Shi garkuwa ne ga dukan waɗanda suke neman mafaka a gare shi.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
31 Gama wane ne Allah in ba Ubangiji ba? Wane ne kuwa Dutse in ba Allahnmu ba?
For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?
32 Allah ne ya ƙarfafa ni da ƙarfi ya kuma sa hanyarta ta zama cikakkiya.
Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer min veg ulastande,
33 Ya sa ƙafafuna kamar ƙafafun barewa; ya sa na iya tsaya a kan ƙwanƙoli.
som gjev meg føter liksom hindarne og set meg upp på mine høgder,
34 Ya horar da hannuwana don yaƙi; hannuwana za su iya tanƙware bakan tagulla.
som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
35 Ka ba ni garkuwar nasara, kuma hannunka na dama yana riƙe ni; ya sunkuya don ka mai da ni mai girma.
Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
36 Ka fadada hanyar da yake a ƙarƙashina, don kada ɗiɗɗigena yă juya.
Du gjorde vidt rom åt mine stig under meg, og mine oklo vagga ikkje.
37 Na bi abokan gābana na kuma cim musu; ban juya ba sai da na hallaka su.
Eg forfylgde mine fiendar og nådde deim og vende ikkje um fyrr eg hev gjort av med deim.
38 Na ragargaza su har ba za su iya tashi ba; sun fāɗi a ƙarƙashin ƙafafuna.
Eg slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg; dei fell under føter.
39 Ka ƙarfafa ni da ƙarfi saboda yaƙi; ka sa abokan gābana suka rusuna mini.
Og du gyrde meg med kraft til striden; du bøygde under meg deim som stod upp imot meg.
40 Ka sa abokan gābana suka juya suka gudu, na kuma hallaka abokan gābana.
Du let mine fiendar snu ryggen til meg, og mine hatarar, deim rudde eg ut.
41 Sun nemi taimako, amma ba su sami wanda zai cece su ba, ga Ubangiji, amma bai amsa ba.
Dei ropa - men der var ingen frelsar - til Herren, men han svarar deim ikkje.
42 Na murƙushe su kamar ƙura mai laushi da iska ke kwashewa; na zubar da su kamar laka a tituna.
Og eg smuldrar deim som dust for vinden; som søyla på gator slo eg deim ut.
43 Ka cece ni daga harin mutane; ka mai da ni kan al’ummai. Mutanen da ban sani ba sun zama bayina,
Du frelste meg frå folke-ufred; du sette meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
44 da zarar sun ji ni, sukan yi mini biyayya; baƙi suna rusuna a gabana.
Ved gjetordet um meg lydde dei meg; framande folk smeikte for meg.
45 Duk sukan karai; suna zuwa da rawan jiki daga mafakansu.
Framande folk visna av og gjekk skjelvande ut or sine borger.
46 Ubangiji mai rai ne! Yabo ya tabbata ga Dutsena! Girma ya tabbata ga Allah Mai cetona!
Herren liver, og lova er han, mitt berg, og upphøgd er den Gud som meg frelser,
47 Shi ne Allah mai sāka mini, wanda yake sa al’ummai a ƙarƙashina,
den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,
48 wanda yakan cece ni daga abokan gābana. Ana girmama ka bisa abokan gābana; daga masu tā-da-na-zaune-tsaye ka kuɓutar da ni.
som frelser meg frå mine fiendar; ja - du lyfter meg høgt yver deim som stend imot meg, frå valdsmannen bergar du meg.
49 Saboda haka zan yabe ka a cikin al’ummai, ya Ubangiji; zan rera yabai ga sunanka.
Difor vil eg prisa deg millom heidningarne, Herre, og lovsyngja ditt namn.
50 Yakan ba sarkinsa nasarori; yakan nuna alheri marar ƙarewa ga shafaffensa, ga Dawuda da zuriyarsa har abada.
Han gjer frelsa stor for sin konge, og gjer miskunn mot den som er salva av honom, mot David og hans ætt til æveleg tid.
