Zabura 147
1 Yabi Ubangiji. Yana da kyau a rera yabai ga Allahnmu, abu mai daɗi ne daidai ne kuma a yabe shi!
Haleluja! Ĉar estas bone kanti al nia Dio, Ĉar agrabla estas la glorkantado.
2 Ubangiji ya gina Urushalima; ya tattara kamammu na Isra’ilan da aka kai bauta.
La Eternulo konstruas Jerusalemon, La elpelitojn de Izrael Li kolektas.
3 Ya warkar da masu raunanar zuciya ya ɗaɗɗaura miyakunsu.
Li sanigas la korprematojn Kaj bandaĝas iliajn vundojn.
4 Ya lissafta yawan taurari ya kuma kira kowannensu da suna.
Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili ĉiuj Li donas nomojn.
5 Shugabanmu mai girma ne mai iko duka; ganewarsa ba shi da iyaka.
Granda estas nia Sinjoro kaj tre forta; Lia saĝo estas nemezurebla.
6 Ubangiji yana kula da masu sauƙinkai yakan yar da mugaye a ƙasa.
La Eternulo altigas la humilulojn; Sed la malvirtulojn Li malaltigas ĝis la tero.
7 Rera wa Ubangiji waƙar godiya; ku kada garaya ga Allahnmu.
Kantu al la Eternulo gloradon, Muziku al nia Dio per harpo.
8 Ya rufe sararin sama da gizagizai; yana tanada wa duniya ruwan sama yana kuma sa ciyawa tă yi girma a kan tuddai.
Li kovras la ĉielon per nuboj, Pretigas por la tero pluvon, Kreskigas sur la montoj herbon.
9 Yakan tanada wa shanu abinci da kuma saboda’ya’yan hankaki sa’ad da suka yi kira.
Li donas al la bruto ĝian nutraĵon, Kaj al la korvidoj, kiuj krias.
10 Jin daɗinsa ba ya a ƙarfin doki, balle farin cikinsa yă kasance a ƙafafun mutum;
Ne la forton de ĉevalo Li ŝatas; Ne la femuroj de homo al Li plaĉas:
11 Ubangiji yakan yi farin ciki a waɗanda suke tsoronsa, waɗanda suke sa zuciya a ƙaunarsa marar ƙarewa.
Plaĉas al la Eternulo Liaj timantoj, Kiuj fidas Lian bonecon.
12 Ki ɗaukaka Ubangiji, ya Urushalima; ki yabi Allahnki, ya Sihiyona.
Laŭdu, ho Jerusalem, la Eternulon; Gloru vian Dion, ho Cion.
13 Gama yana ƙarfafa ƙyamaren ƙofofinki yana kuma albarkace mutanenki a cikinki.
Ĉar Li fortikigis la riglilojn en viaj pordegoj, Li benis viajn filojn interne de vi.
14 Yana ba da salama ga iyakokinki yana kuma ƙosar da ke da alkama mafi kyau.
Li donas pacon al viaj limoj, Li satigas vin per la plej bona el la tritiko.
15 Yana ba da umarninsa ga duniya; maganarsa tana tafiya da sauri.
Li sendas Sian ordonon al la tero; Tre rapide kuras Lia vorto.
16 Yana shimfiɗa ƙanƙara kamar ulu yă kuma watsar da hazo kamar toka.
Li donas neĝon kiel lanon, Li ŝutas prujnon kiel cindron.
17 Yana zuba ƙanƙara kamar ƙananan duwatsu. Wa zai iya jure wa sanyin da ya aiko?
Li ĵetas Sian glacion kiel pecojn; Kiu kontraŭstaros al Lia frosto?
18 Yakan aiki maganarsa ta kuwa narkar da su; yakan tā da iskarsa, ruwaye kuwa su gudu.
Li sendas Sian vorton, kaj ĉio degelas; Li blovas per Sia vento, kaj ekfluas akvo.
19 Ya bayyana maganarsa ga Yaƙub, dokokinsa da ƙa’idodinsa ga Isra’ila.
Li sciigas al Jakob Sian vorton, Siajn leĝojn kaj decidojn al Izrael.
20 Bai yi wannan ga wata al’umma ba; ba su san dokokinsa ba. Yabi Ubangiji.
Tiel Li ne faras al iu alia popolo; Kaj Liajn decidojn ili ne scias. Haleluja!
