Zabura 147
1 Yabi Ubangiji. Yana da kyau a rera yabai ga Allahnmu, abu mai daɗi ne daidai ne kuma a yabe shi!
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
2 Ubangiji ya gina Urushalima; ya tattara kamammu na Isra’ilan da aka kai bauta.
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
3 Ya warkar da masu raunanar zuciya ya ɗaɗɗaura miyakunsu.
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
4 Ya lissafta yawan taurari ya kuma kira kowannensu da suna.
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
5 Shugabanmu mai girma ne mai iko duka; ganewarsa ba shi da iyaka.
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
6 Ubangiji yana kula da masu sauƙinkai yakan yar da mugaye a ƙasa.
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
7 Rera wa Ubangiji waƙar godiya; ku kada garaya ga Allahnmu.
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
8 Ya rufe sararin sama da gizagizai; yana tanada wa duniya ruwan sama yana kuma sa ciyawa tă yi girma a kan tuddai.
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
9 Yakan tanada wa shanu abinci da kuma saboda’ya’yan hankaki sa’ad da suka yi kira.
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
10 Jin daɗinsa ba ya a ƙarfin doki, balle farin cikinsa yă kasance a ƙafafun mutum;
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
11 Ubangiji yakan yi farin ciki a waɗanda suke tsoronsa, waɗanda suke sa zuciya a ƙaunarsa marar ƙarewa.
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
12 Ki ɗaukaka Ubangiji, ya Urushalima; ki yabi Allahnki, ya Sihiyona.
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
13 Gama yana ƙarfafa ƙyamaren ƙofofinki yana kuma albarkace mutanenki a cikinki.
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
14 Yana ba da salama ga iyakokinki yana kuma ƙosar da ke da alkama mafi kyau.
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
15 Yana ba da umarninsa ga duniya; maganarsa tana tafiya da sauri.
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
16 Yana shimfiɗa ƙanƙara kamar ulu yă kuma watsar da hazo kamar toka.
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
17 Yana zuba ƙanƙara kamar ƙananan duwatsu. Wa zai iya jure wa sanyin da ya aiko?
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
18 Yakan aiki maganarsa ta kuwa narkar da su; yakan tā da iskarsa, ruwaye kuwa su gudu.
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
19 Ya bayyana maganarsa ga Yaƙub, dokokinsa da ƙa’idodinsa ga Isra’ila.
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
20 Bai yi wannan ga wata al’umma ba; ba su san dokokinsa ba. Yabi Ubangiji.
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
