< Zabura 142 >

1 Maskil ne ta Dawuda. Sa’ad da yake cikin kogo. Addu’a ce. Na yi kuka mai ƙarfi ga Ubangiji; na tā da muryata ga Ubangiji neman jinƙai.
Ку гласул меу стриг кэтре Домнул, ку гласул меу мэ рог кэтре Домнул.
2 Na kawo gunagunina a gabansa; a gabansa na faɗa wahalata.
Ымь вэрс неказул ынаинтя Луй ши-мь повестеск стрымтораря ынаинтя Луй.
3 Sa’ad da ƙarfina ya kāre a cikina, kai ne wanda ya san hanyata. A hanyar da nake tafiya mutane sun kafa mini tarko.
Кынд ымь есте мыхнит духул ын мине, Ту ымь куношть кэраря. Пе друмул пе каре умблу, мь-ау ынтинс о курсэ.
4 Duba ta damata ka gani; babu wanda ya kula da ni. Ba ni da mafaka; babu wanda ya kula da raina.
Арункэ-Ць окий ла дряпта ши привеште! Нимень ну мэ май куноаште, орьче скэпаре есте пердутэ пентру мине, нимэнуй ну-й пасэ де суфлетул меу.
5 Na yi kuka gare ka, ya Ubangiji; Na ce, “Kai ne mafakata, rabona a ƙasar masu rai.”
Доамне, кэтре Тине стриг ши зик: „Ту ешть скэпаря мя, партя мя де моштенире пе пэмынтул челор вий.”
6 Ka saurari kukata, gama ina cikin matsananciyar bukata; ka cece ni daga waɗanda suke fafarata, gama sun fi ni ƙarfi sosai.
Я аминте ла стригэтеле меле, кэч сунт ненорочит де тот! Избэвеште-мэ де чей че мэ пригонеск, кэч сунт май тарь декыт мине!
7 Ka’yantar da ni daga kurkuku, don in yabi sunanka. Ta haka masu adalci za su taru kewaye da ni saboda alherinka gare ni.
Скоате-мь суфлетул дин темницэ, ка сэ лауд Нумеле Тэу! Чей неприхэниць вор вени сэ мэ ынконжоаре кынд ымь вей фаче бине.

< Zabura 142 >