Zabura 139
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Zabura ce. Ya Ubangiji, ka bincike ni ka kuwa san ni.
Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.
2 Ka san sa’ad da na zauna da sa’ad da na tashi; ka san tunanina daga nesa.
Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.
3 Ka san fitata da kuma kwanciyata; ka saba da dukan hanyoyina.
Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.
4 Kafin in yi magana da harshena ka santa gaba ɗaya, ya Ubangiji.
For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.
5 Ka kewaye ni, gaba da baya; ka sa hannunka a kaina.
Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.
6 Irin wannan sanin game da ni ya fi ƙarfin magana, ya fi ƙarfi in gane.
Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.
7 Ina zan tafi daga Ruhunka? Ina zan gudu in tafi daga gabanka?
Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?
Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)
9 In na tashi a fikafikan safiya, in na sauka a gefe mai nisa na teku,
Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,
10 can ma hannunka zai bishe ni, hannunka na dama zai riƙe ni gam.
så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.
11 In na ce, “Tabbatacce duhu zai ɓoye ni haske kuma zai zama dare kewaye da ni,”
Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -
12 duhu ma ba zai zama duhu gare ka ba; dare zai haskaka kamar rana, gama duhu ya yi kamar haske gare ka.
så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.
13 Gama ka halicci ciki-cikina; ka gina ni gaba ɗaya a cikin mahaifar mahaifiyata.
For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.
14 Ina yabonka domin yadda ka yi ni abin tsoro ne da kuma abin mamaki; ayyukanka suna da banmamaki, na san da haka sosai.
Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.
15 Ƙasusuwana ba a ɓoye suke a gare ka ba sa’ad da aka yi ni asirce. Sa’ad da saƙa ni gaba ɗaya a zurfafan duniya.
Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.
16 Idanunka sun ga jikina marar fasali; dukan kwanakin da aka tsara mini a rubuce suke a littafinka kafin ɗayansu yă kasance.
Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.
17 Tunaninka suna da daraja gare ni, ya Allah! Yawansu ba su da iyaka!
Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!
18 A ce zan iya ƙirgansu, za su fi yashin teku yawa. Sa’ad da na farka, ina nan tare da kai har yanzu.
Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.
19 Da kawai za ka kashe mugaye, ya Allah! Ku rabu da ni, ku masu kisankai!
Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -
20 Suna magana game da kai da mugun nufi; maƙiyanka suna ɗaukan sunanka a banza.
de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!
21 Ba ina ƙin masu ƙinka ba, ya Ubangiji, ina kuma ƙyamar waɗanda suke tayar maka ba?
Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?
22 Ba ni da wani abu da nake musu sai kiyaye kawai; na ɗauke su abokan gābana.
Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.
23 Ka bincike ni, ya Allah ka kuma san zuciyata; ka gwada ni ka kuma san damuwata.
Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,
24 Duba ko akwai wani laifi a cikina, ka bishe ni a madawwamiyar hanya.
og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!
