< Zabura 139 >

1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Ta Dawuda. Zabura ce. Ya Ubangiji, ka bincike ni ka kuwa san ni.
In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me;
2 Ka san sa’ad da na zauna da sa’ad da na tashi; ka san tunanina daga nesa.
tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
3 Ka san fitata da kuma kwanciyata; ka saba da dukan hanyoyina.
Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
4 Kafin in yi magana da harshena ka santa gaba ɗaya, ya Ubangiji.
et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
5 Ka kewaye ni, gaba da baya; ka sa hannunka a kaina.
Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Irin wannan sanin game da ni ya fi ƙarfin magana, ya fi ƙarfi in gane.
Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
7 Ina zan tafi daga Ruhunka? Ina zan gudu in tafi daga gabanka?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 In na haura zuwa sammai, kana a can; in na yi gado a zurfafa, kana a can. (Sheol h7585)
Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 In na tashi a fikafikan safiya, in na sauka a gefe mai nisa na teku,
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
10 can ma hannunka zai bishe ni, hannunka na dama zai riƙe ni gam.
etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
11 In na ce, “Tabbatacce duhu zai ɓoye ni haske kuma zai zama dare kewaye da ni,”
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 duhu ma ba zai zama duhu gare ka ba; dare zai haskaka kamar rana, gama duhu ya yi kamar haske gare ka.
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
13 Gama ka halicci ciki-cikina; ka gina ni gaba ɗaya a cikin mahaifar mahaifiyata.
Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
14 Ina yabonka domin yadda ka yi ni abin tsoro ne da kuma abin mamaki; ayyukanka suna da banmamaki, na san da haka sosai.
Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 Ƙasusuwana ba a ɓoye suke a gare ka ba sa’ad da aka yi ni asirce. Sa’ad da saƙa ni gaba ɗaya a zurfafan duniya.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
16 Idanunka sun ga jikina marar fasali; dukan kwanakin da aka tsara mini a rubuce suke a littafinka kafin ɗayansu yă kasance.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Tunaninka suna da daraja gare ni, ya Allah! Yawansu ba su da iyaka!
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
18 A ce zan iya ƙirgansu, za su fi yashin teku yawa. Sa’ad da na farka, ina nan tare da kai har yanzu.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Da kawai za ka kashe mugaye, ya Allah! Ku rabu da ni, ku masu kisankai!
Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
20 Suna magana game da kai da mugun nufi; maƙiyanka suna ɗaukan sunanka a banza.
quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
21 Ba ina ƙin masu ƙinka ba, ya Ubangiji, ina kuma ƙyamar waɗanda suke tayar maka ba?
Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
22 Ba ni da wani abu da nake musu sai kiyaye kawai; na ɗauke su abokan gābana.
Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
23 Ka bincike ni, ya Allah ka kuma san zuciyata; ka gwada ni ka kuma san damuwata.
Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
24 Duba ko akwai wani laifi a cikina, ka bishe ni a madawwamiyar hanya.
Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.

< Zabura 139 >