Zabura 129

1 Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,

De trængte mig haardt fra min Ungdom af — saa sige Israel! —

2 sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.

de trængte mig haardt fra min Ungdom af; dog kunde de ikke overvælde mig.

3 Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.

Plovmændene pløjede paa min Ryg, de droge deres Furer lange.

4 Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.

Herren er retfærdig, han overhuggede de ugudeliges Reb.

5 Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.

De skulle beskæmmes og vige tilbage, alle de, som hade Zion.

6 Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;

De skulle blive som Græs paa Tagene, som tørres, førend nogen oprykker det;

7 da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.

af hvilket Høstmanden ikke fylder sin Haand, ej heller den, som binder Neg, sin Arm.

8 Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”

Og de, som gaa forbi, sige ikke: Herrens Velsignelse være over eder! Vi velsigne eder i Herrens Navn.