Zabura 126

1 Waƙar haurawa. Sa’ad da Ubangiji ya dawo da kamammu zuwa Sihiyona, mun kasance kamar mutanen da suka yi mafarki.

He waiata; he pikitanga. I ta Ihowa whakahokinga mai i nga pononga o Hiona i rite matou ki te hunga e moehewa ana.

2 Bakunanmu sun cika da dariya, harsunanmu da waƙoƙin farin ciki. Sai ana faɗi a cikin al’ummai, “Ubangiji ya aikata manyan abubuwa dominsu.”

Katahi to matou mangai ka ki i te kata, to matou arero hoki i te waiata: katahi ka korerotia i roto i nga tauiwi, He nui nga mahi a Ihowa ki a ratou.

3 Ubangiji ya aikata manyan abubuwa dominmu, mun kuwa cika da farin ciki.

He mea nunui a Ihowa i mea ai mo tatou, a e koa ana tatou.

4 Ka maido da wadatarmu, ya Ubangiji kamar rafuffuka a Negeb.

E Ihowa, whakahokia matou i te whakarau: kia pera me nga awa o te tonga.

5 Waɗanda suka yi shuka da hawaye za su yi girbi da waƙoƙin farin ciki.

Ko te hunga e rui ana i runga i te roimata, ka kokoti i runga i te hari.

6 Shi da ya fita yana kuka, riƙe da iri don shuki, zai dawo da waƙoƙin farin ciki, ɗauke da dammuna.

Ahakoa haere tangi atu ia me te kawe i ana purapura hei whakatokanga; tera ia e haere hari mai ano me te mau mai i ana paihere.