< Zabura 124 >
1 Waƙar haurawa. Ta Dawuda. Da ba don Ubangiji ya kasance a gefenmu ba, bari Isra’ila yă ce,
Canto dei pellegrinaggi. Di Davide. Se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, lo dica pure ora Israele,
2 da ba don Ubangiji ya kasance a gefenmu ba sa’ad da aka auka mana,
se non fosse stato l’Eterno che fu per noi, quando gli uomini si levarono contro noi,
3 sa’ad da fushinsu ya ƙuna a kanmu, ai, da sun haɗiye mu da rai;
allora ci avrebbero inghiottiti tutti vivi, quando l’ira loro ardeva contro noi;
4 da rigyawa ta kwashe mu, da ambaliya ta rufe mu.
allora le acque ci avrebbero sommerso, il torrente sarebbe passato sull’anima nostra;
5 Da ruwa mai hauka ya share mu ƙaf.
allora le acque orgogliose sarebbero passate sull’anima nostra.
6 Yabo ya tabbata ga Ubangiji, wanda bai bari aka yayyage mu da haƙoransu ba.
Benedetto sia l’Eterno che non ci ha dato in preda ai loro denti!
7 Mun tsira kamar tsuntsu daga tarkon mai farauta; an tsinke tarko, muka kuwa tsira.
L’anima nostra è scampata, come un uccello dal laccio degli uccellatori; il laccio è stato rotto, e noi siamo scampati.
8 Taimakonmu yana a sunan Ubangiji, Wanda ya yi sama da ƙasa.
Il nostro aiuto è nel nome dell’Eterno, che ha fatto il cielo e la terra.