< Zabura 124 >
1 Waƙar haurawa. Ta Dawuda. Da ba don Ubangiji ya kasance a gefenmu ba, bari Isra’ila yă ce,
David kah Tangtlaeng Laa Israel loh, “Mamih ham BOEIPA te om pawt koinih,” ti laeh saeh.
2 da ba don Ubangiji ya kasance a gefenmu ba sa’ad da aka auka mana,
Hlang loh mamih taengah a tlai vaengah mamih ham BOEIPA om pawt koinih;
3 sa’ad da fushinsu ya ƙuna a kanmu, ai, da sun haɗiye mu da rai;
Mamih taengah a thintoek neh a sai vaengah mamih he a hingsai n'dolh uh ni.
4 da rigyawa ta kwashe mu, da ambaliya ta rufe mu.
Tui loh mamih n'yo vetih soklong loh mamih hinglu he a kawt pawn ni.
5 Da ruwa mai hauka ya share mu ƙaf.
Lungpok tui loh mamih kah hinglu a et ni.
6 Yabo ya tabbata ga Ubangiji, wanda bai bari aka yayyage mu da haƙoransu ba.
Amih no dongah maeh la mamih aka tloeng pawh BOEIPA te a yoethen pai saeh.
7 Mun tsira kamar tsuntsu daga tarkon mai farauta; an tsinke tarko, muka kuwa tsira.
Mamih kah hinglu tah vaa bangla pael neh a hlaeh khui lamloh loeih. Pael te rhek tih mamih n'loeih uh.
8 Taimakonmu yana a sunan Ubangiji, Wanda ya yi sama da ƙasa.
Vaan neh diklai aka saii BOEIPA ming dongah mamih bomkung om.