< Zabura 120 >
1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.
Rwiyo rworwendo. Ndinodana kuna Jehovha mukutambudzika kwangu, uye anondipindura.
2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.
Haiwa Jehovha, ndiponesei pamiromo inoreva nhema, nendimi dzinonyengera.
3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?
Achaiteiko kwauri, uye chimwe chiiko kunze kwezvizvi, iwe rurimi runonyengera?
4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.
Achakuranga nemiseve yakapinza yemhare, namazimbe anopfuta omuti womurara.
5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!
Ndine nhamo ini ndinogara muMesheki, kuti ndinogara pakati pamatende eKedhari!
6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.
Ndakagara nguva refu pakati pavanovenga rugare.
7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.
Ndiri munhu worugare; asi pandinotaura, ivo ndevehondo.