Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.