Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

He waiata; he pikitanga. I tangi, ahau ki a Ihowa i toku matenga; a i whakahoki kupu mai ia ki ahau.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

E Ihowa, whakaorangia toku wairua i te ngutu teka, i te arero hianga.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Ko te aha e hoatu ki a koe? ko te aha hoki e tapiritia atu mau, e te arero hianga?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Ko nga pere koi a te hunga nunui, me nga waro hunipa.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Aue, toku mate, to te manene i Meheke, toku hoki e noho nei i nga teneti o Kerara!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Kua roa te nohoanga tahitanga o toku wairua ki te tangata e kino ana ki te ata noho.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Mo te ata noho ahau, engari ka korero ahau, ka anga ratou ka whawhai.