Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Ég ákalla Guð í neyð minni og hann hjálpar mér.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

Drottinn, frelsaðu mig frá svikum og prettum.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Þú lygatunga, hver verða örlög þín?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Oddhvassar örvar munu stinga þig og glóandi kol brenna þig!

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Hvílík mæða að búa með óguðlegum!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Ég er þreyttur á þeim sem hata friðinn.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Ég þrái frið, en þeir elska stríð og láta ráð mín sem vind um eyrun þjóta.