Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Mɔzɔha. Meyɔ Yehowa le nye xaxa me, eye wòtɔ nam.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

O! Yehowa, ɖem, tso aʋatsonuyiwo kple alakpaɖewo ƒe asi me.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

O! Alakpaɖe, nu ka wòawɔ na wò, eye nu ka wòatsɔ akpee na wò?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Atsɔ aʋawɔla ƒe aŋutrɔ ɖaɖɛwo ahe to na wòe kpe ɖe yɔkuti ƒe dzoka xɔxɔwo ŋuti.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Baba nam be mele Mesek, eye mele Kedar ƒe agbadɔwo me!

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

Menɔ ame siwo lé fu ŋutifafa la dome wòdidi fũu akpa.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Ŋutifafamee menye, gake ne meƒo nu la, woawo kpea aʋa.