Zabura 115
1 Ba gare mu ba, ya Ubangiji, ba gare mu ba amma ga sunanka yă sami ɗaukaka, saboda ƙaunarka da amincinka.
Niet ons, o Jahweh, niet ons, Maar uw Naam geef eer om uw goedheid en trouw!
2 Me ya sa al’ummai suke cewa, “Ina Allahnsu?”
Waarom zouden de heidenen zeggen: "Waar is toch hun God?"
3 Allahnmu yana a sama; yana yin duk abin da ya ga dama.
De God van òns is in de hemel, En Hij doet wat Hij wil;
4 Amma gumakansu azurfa da zinariya ne, da hannuwan mutane suka yi.
Doch hùn goden zijn maar zilver en goud, Door mensenhanden gemaakt.
5 Suna da bakuna, amma ba sa magana, idanu, amma ba sa gani;
Ze hebben een mond, maar kunnen niet spreken; Ogen, maar kunnen niet zien;
6 suna da kunnuwa, amma ba sa ji, hanci, amma ba sa jin ƙanshi
Oren, maar kunnen niet horen; Een neus, maar kunnen niet ruiken.
7 suna da hannuwa, amma ba sa iya taɓa kome, ƙafafu, amma ba sa iya tafiya; ba sa iya ce wani abu da maƙogwaronsu.
Hun handen kunnen niet tasten, Hun voeten niet gaan; Ze geven geen geluid met hun keel, En hebben geen adem in hun mond.
8 Masu yinsu za su zama kamar su, haka kuma zai kasance da duk wanda ya dogara da su.
Aan hen worden gelijk, die ze maken, En allen, die er op hopen!
9 Ya gidan Isra’ila, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
Maar Israël blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild;
10 Ya gidan Haruna, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
Het huis van Aäron blijft op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild;
11 Ku da kuke tsoronsa, ku dogara ga Ubangiji, shi ne mai taimakonsu da garkuwarsu.
Die Jahweh vrezen, blijven op Jahweh vertrouwen: Hij is hun hulp en hun schild!
12 Ubangiji yakan tuna da mu zai kuma albarkace mu. Zai albarkace gidan Isra’ila, zai albarkace gidan Haruna,
En Jahweh zal ons gedenken, Ons zijn zegen verlenen: Het huis van Israël zegenen, Het huis van Aäron zegenen,
13 zai albarkace waɗanda suke tsoron Ubangiji, manya da ƙanana duka.
Die Jahweh vrezen zegenen, Kleinen en groten;
14 Bari Ubangiji yă sa ku ƙaru, da ku da’ya’yanku.
En Jahweh zal u blijven zegenen, U en uw kinderen!
15 Bari Ubangiji yă albarkace ku, shi Mahalicci sama da ƙasa.
Weest dan gezegend door Jahweh, Die hemel en aarde heeft gemaakt:
16 Saman sammai na Ubangiji ne, amma ya ba da duniya ga mutum.
De hemel blijft de hemel van Jahweh, Maar de aarde gaf Hij aan de kinderen der mensen.
17 Ba matattu ba ne masu yabon Ubangiji, waɗanda suke gangara zuwa wurin da ake shiru;
De doden zullen Jahweh niet prijzen, Niemand, die in het oord van Stilte is gedaald:
18 mu ne masu ɗaukaka Ubangiji, yanzu da har abada kuma. Yabi Ubangiji.
Maar wij, wij zullen Jahweh loven, Van nu af tot in eeuwigheid!
