< Zabura 114 >
1 Sa’ad da Isra’ila ya fito daga Masar, gidan Yaƙub daga mutane masu baƙon harshe,
Halleluja! Toen Israël uit Egypte trok, Jakobs huis uit een volk van barbaren,
2 Yahuda ya zama wuri mai tsarki na Allah, Isra’ila mallakarsa.
Werd Juda zijn heiligdom, En Israël zijn rijk.
3 Teku ya kalla ya kuma gudu, Urdun ya juye da baya;
De zee zag het, en sloeg op de vlucht, De Jordaan deinsde terug;
4 duwatsu suka yi tsalle kamar raguna, tuddai kamar tumaki.
Als rammen sprongen de bergen weg, Als lammeren de heuvels.
5 Me ya sa, ya teku, kika gudu, Ya Urdun, ka juya baya,
Zee, wat was er, dat gij gingt vluchten, Jordaan, dat gij achteruit zijt geweken;
6 ku duwatsu, kuka yi tsalle kamar raguna, ku tuddai, kamar tumaki?
Bergen, dat gij wegsprongt als rammen, Gij heuvels als lammeren?
7 Ki yi rawar jiki, ya duniya, a gaban Ubangiji, a gaban Allah na Yaƙub,
Voor den Heer kromp de aarde ineen, Voor het aangezicht van Jakobs God;
8 wanda ya juye dutse ya zama tafki, dutse mai ƙarfi zuwa maɓulɓulan ruwa.
Die de rots in een vijver herschiep, De klip in een borrelende bron!