< Zabura 112 >

1 Yabi Ubangiji. Mai albarka ne mutumin da yake tsoron Ubangiji, wanda yakan sami farin ciki mai girma a umarnansa.
Angraeng to saphaw oh. Angraeng to zit moe, a paek ih loknawk nuiah anghoehaih tawn kami loe tahamhoih.
2 ’Ya’yansa za su zama manya a ƙasar; tsaran masu aikata gaskiya za su sami albarka.
Anih ih caanawk loe long nuiah thacak o tih; katoeng kami ih caanawk loe tahamhoih o tih.
3 Wadata da arziki suna a cikin gidansa, adalcinsa zai dawwama har abada.
A im ah hmuenmae hoi angraenghaih to om tih; a toenghaih loe dungzan khoek to om poe tih.
4 Ko a cikin duhu haske kan haskaka wa mai aikata gaskiya, mai alheri mai tausayi da kuma mai adalci.
Katoeng kami hanah loe, khoving thungah aanghaih to oh. To baktih kami loe tahmenhaih hoi amlunghaih to tawnh moe, toenghaih hoiah tok to sak.
5 Abu mai kyau zai zo masa shi da yake kyauta yake kuma ba da bashi hannu sake, shi da yake yin al’amuransa cikin gaskiya.
Kuuhoih moe, paek koehhaih palungthin tawn kami loe khosak hoih; anih loe toenghaih hoiah tok to sah tih.
6 Tabbatacce ba zai taɓa jijjigu ba; za a tuna da mai adalci har abada.
Anih loe tasoehhaih om mak ai; katoeng kami loe dungzan khoek to pahnet mak ai.
7 Ba zai ji tsoron labari marar daɗi ba; zuciyarsa tsayayyiya ce, tana dogara ga Ubangiji.
Tamthang sae to anih mah zii mak ai; Angraeng to a oep pongah, palungthin to cak.
8 Zuciyarsa tana da kāriya, ba zai ji tsoro ba; a ƙarshe zai zama mai nasara a kan maƙiyansa.
Anih ih palungthin loe cak, a misanawk pazawkhaih hnu ai karoek to zithaih tawn mak ai.
9 Ya rarraba kyautansa ga matalauta, adalcinsa zai dawwama har abada; za a ɗaga ƙahonsa sama da bangirma.
Anih loe amtang kaminawk hanah paek moe, pazet boih pongah, a toenghaih loe dungzan khoek to cak; angmah ih taki to pakoehhaih hoiah tapom tahang tih.
10 Mugun mutum zai gani yă kuma yi fushi, zai ciza haƙora yă kuma lalace; sha’awace-sha’awacen mugaye za su zo ga ƙarshe.
Kahoih ai kami mah anih to hnuk naah, palung naa tih; anih loe haa to kaek ueloe, amro tih; to naah kasae kami koehhaih to anghmaa tih boeh.

< Zabura 112 >